Sen benim içimde açan bir güldün.Nefretin filizleniyor şimdi.Bir hercai diken gibi saplıyor tüm hançerini karalıklara.Yollar geri dönüyor şimdi.Karadeniz bir aleve dönüşüyor ben giderken.Keskin kayalar kırıyor kemiklerini taşların.Yağmur arsız yağıyor şimdi.Yağmur gözyaşlarıyla ıslatırken karanlıkları, Fatsa da akşam oluyor şimdi.

Öyle habersiz geldim ki sana.Rüyalar tamamlanmadan, giyinip kuşanmadan, gülüp ağlamadan dikildim karşına bir dağ rüzgarı edasıyla.Nefes nefese kaldın ağır bir hasta gibi.Fatsa bir cehennem gibi açtı kapılarını ardına kadar, itti beni dev alevlerin içine.

Adını aklımda tuttuğum bu şehir,kimsesiz bir çocuk gibi bakıyordu gözlerime.Yıllarca uğranmamış bir şehir bir anne yüreğiyle uğurluyordu beni yağmur eşliğinde.Gidiyorum başıboş kendimi rüzgara emanet etmişçesine, uçsuz bir karanlığa.Savuruyor ayaklarımı acımadan ıslak kaldırımlara.

Özleyeceğim şimdi seni tükenircesine.Dönmesin asla ayaklarım geriye.Dağlar çoktan aşıldı.Üstünde ayak izlerim duruyor bir bir.Çamurlu bir yol, puslu bir hava koşarcasına nasıl geçilir? Gidiyorum şimdi, ilk değil bu yalnızlık.Kafam ellerimin arasında ve gözlerim kapalı.Geride bıraktığım o koca şehrin yaralı yüreğine sonkez bakıyorum.Bir rüya belki bir diriliş başlıyor ıslak yamalı kaldırımlarda.

Dönüyorum büyüdüğüm topraklara.Yanımda bir heybe.İçinde senin için topladığım bir demet kır çiçeği, dudağımda yanık bir türkü, Yüreğimde yarım kalan bir öykü.Bütün dualarımla, yalanlarımla, bir türlü yakamadığım son sigaramla geldiğim gibi gidiyorum bu şehirden.Mahrumum şimdi son nefesimden.