Her güzele düşerdi gönlün. Unutamasanda, yıllar sonra tekrar severdin. Sanki bir önceki güzelin tamamlamasıydı gözlerim
Ve her sevdiğinin son olacağını düşünerek severdin. Ne ilktim ne de son olacaktım ama, o gün öyle hissederdim
öyle hissederdin.Yetmezdi uzaktan bakışmalar, dokunmalıydım ellerine ve öpmeliydim doyumsuzca dudaklarını
Neleri ertelemedin ki yoluma...En sevdiğin annen bile görünmezdi gözlerine...

Ben kim dim ? Neydim ?

İlkbaharın kraliçesi mi ?

Mevsimler gibi çabuk gelip geçen, geçsemde yaşattığım o güzelliklere, değerdim be gülüm.
Anladın artık, anladın, herşey zamanında yaşanırmış, en sevdiğini bulana dek...
Şimdi ne güzeller dolanır etrafında, ne eller uzanır kollarına, kaldırıp başını bir baksan ya...
asla, asla...elinde bir küçük fotoğrafımla deli divanesim. Ne öpmek istediğin dudak var önünde,
ne sarmak istediğin beden...Beni resmeden fotoğrafımla başbaşasın, her şeye bedel fotoğraflar.
Ne zaman evinden çıkıp dolansan, hızla geri dönüyorsun. Tad vermiyor kaldırım yosmaları.
Yolkenarlarına bahar gelmiş, çiçekler açmış rengarenk kimin umrunda...senin baharında çiçeğinde beni resmeden fotoğraflarım
Gene karşındayım işte her gün ki gibi, O masum gözlerimi kaçırıyorum senden, her bakışında daha bir güzelleşiyorum
Yüreğinin kömürünü ateşliyor dudaklarım, yanıyorsun ve haykırıyorsun;
Yürek ne dudak ister öpmek için, ne de sarmak için beden...yürek nur ister, ışığında yok olmak için.
Yok ol adımı sayıklayarak...

nilgün kurt/20 mayıs 2011