Odamdayım, karanlık ve yalnızlık çökmüş yine üzerime,
Yüreğimdeki ateşi hisseder gibi sımsıcak bir ısı yayılıyor vücuduma,
Ardından gözlerin geliyor aklıma ve gökyüzü aydınlanıyor bir anda,
Ne karanlık kalıyor, ne de başka bir şey,
İçime yayılan bu ışık sayesinde,
Ne bir acı kalıyor içimde, ne bir hüzün, ne de karanlık bir köşe...
Sen yanımdasın ya, dokunmasınlar istiyorum yüreğime,
İkimizin de gülümseyerek sonsuzluğa bakışını hissediyorum,
Ta ki uykumdan uyanıp sensizliğin iğrenç tadını hissedene kadar...
Şimdi ben korkuyorum sensiz geçen her gecede,
Issız karanlığın içinde hapsoluyorum yalnız başıma,
Korkuyorum sevdiğim, ne olur bırakma beni, tut ellerimi,
Gitme sakın arkanı dönüp,
Ben seni kaybetmekten, sevgini yitirmekten,
Beni bir daha görmek istememenden çok korkuyorum...
Her şeye rağmen, ne yaparsan yap seni seveceğim biliyorum,
Ama bundan da korkuyorum,
Koşulsuz sevgim uğruna kendimi kaybetmekten de çok korkuyorum...