Küçücük gözlerini yuvasından açtığında düşlediği, aklında kalan, mutlu sonla biten bir masaldı. Oysa hangi baharda olduğunu bile bilmeden gülümsüyor ve elindeki kalemi biraz daha zorluyordu. Tam hatırlayamasa da gördüklerini, kalbinde yarattığı o kalp ağrısının nedenini bilmek istiyordu. Yazıyordu ve içinde ne kaldıysa önünde duran bembeyaz kağıda döküyordu. Tatmamıştı acıyı kederi bilmiyordu sevgiyi sevinci. Hafızada kalanları, içinden gelen tertemiz duyguları yazıyordu. Kendine ödün vermeden anlamadan bilmeden gördüğü gizemli genci yüceltiyordu…
O kadar temiz öyle masumdu ki bakışları…
Sıcacık güneşin kokusunu çekiyordu içine. Yüzünde öyle tatlı bir tebessüm var ki… Kimselerin inanamayacağı bu duygu seline kendisini öylece kaptırmıştı. Başkalarının neye inandığına değil, kendisinin neye inandığı daha ağır basıyordu düşüncelerinde… Ve kimsenin güvenmediği kadar kendisine güveniyordu.

2008-
Bölüm-4/6.