GERÇEK DOSTLUK
Saate bakmaksızın kapısını çalabileceği bir dostu olmalı insanın.
Ona her şeyi anlatabilmeli,onu dinlemeli,onunla birlikte ağlayıp gülebilmeli.
Dalları bitkin başına omuz,yaprakları kanayan ruhuna merhem olmalı.
En önemli sırlarını verebilmeli,en derin yaralarını açıp gösterebilmeli.
Alkışlandığında değil asıl yuhalandığında yanında durup koluna girebilmeli.
Seni senden iyi bilen,sana senden çok güvenen bir sırdaş olmalı insanın dostu.
Söylesenize kaç baharı gerçek sanıp kandık…
Yine geveze bir dosta sırlarımızı açar gibi açıldık yalancı bahara.
Duygusallığın maneviyatın tükenmeye yüz tuttuğu dünyamızda bazen annesi tarafından terk edilmiş yuvasız kuşlar gibi çırpınıp durduk.
Etrafımıza baktığımızda hep sahte sevgilerle karşılaştık;dalında patlamış bir tomurcuk gibi susadık sevgiye…
İşte böyle anlarda bir dostu olmalı insanın,gerçek dostu…
Yaşantımızda karşımıza çıkan gerçek dostlukları değerlendirelim.Öyle bir dostluk olmalı ki sen ağladığın zaman onun gözünden de gelmeli yaş…
Yalancı baharlara kanıp bir ikinci baharı beklemeyelim.

Saklı Şair (Suat T....... )

Can Dündar’ın "Nereye’" adlı kitabından derlenmiştir...