Tanrı matematiği neden yarattı ki?
Hadi yarattı, bunca denklemi neden soktu aramıza?
Hem de fizikle kimyayla biyolojiyle bilmem neyle harmanlayıp...
Sanırım takdire şayan bir yaratıcımız var.
...
Matematik adı altında kitaplara gömülüp çözmeye uğraştığım bütün denklemlerin insanlığa açıldığını doğumumdan bir hayli yaşlandıktan sonra fark ettim. 7438 günlük yaşantımda ben hep aynıydım; aynı fikirler aynı amaçlar aynı uğraşlar hatta aynı mide bulantıları... Ama iletişimlerim, insanlarla konuşmalarım, karıştığım olaylardan aldığım sonuçların hiç biri birbirini tutmuyordu. Oysa matematikte hangi yoldan gidersen git bir problemin tek bir sonuca vardığını öğretmişlerdi bize. Külliyen yalan! Problemler aynı olsa da insanların denklemleri değişiyor ve parametremiz her insanın denkleminde bize farklı sonuçlar sunuyordu. Ve bu yüzden biz herkesle anlaşamıyor, hayal kırıklıkları yaşıyor hatta geçimsiz oluyorduk. Evet, evet bütün pişmanlıklarınızı, üzüntülerinizi, mutsuzluklarınızı hepsini ama hepsini matematiğe yıkabilirsiniz! Üstelik çoğunuz matematikten nefret ediyorsunuz. Çünkü farkındasınız birer denklemden ibaret olduğunuzu ve kendi parametrenizi kendi denkleminizde bile yerine yazamadığınızı aslında kendi beceriksizliğinizi matematiğe yıktığınızı. Rahatlıyor musunuz? Peki. Matematikten yani kendinizden nefret etmeye devam edin o halde.
Ama Tanrı büyük bir matematik aşığı olacak ki önce sonsuzluğu yarattı ve buna bir denklem verdi. Ardından uzayı, sonsuzluğun alt denklemi olarak sundu insanlığa. Her biri diğerinin alt denklemi olacak şekilde güneş sistemini, evreni, atmosferi, yeryüzünü, denizleri, canlıları yarattı. Ve Tanrı-büyük denklem- bütün insan evlatlarına ruhundan üfleyip yeryüzüne salmadan önce diğer yarattıklarına verdiği denklemlerden farklı bir şey daha verdi: Parametre. Böylece her insan kendi parametresini bir başkasının denkleminde yerine yazacak sonuçlar alacak ona göre bir dahaki denklemini seçecekti. Eğer doğru denklemlerde parametresini kullanırsa mutlu olacak, algıları güçlenecek insanlığı keşfetmekle başlayıp bütün denklemleri tek tek çözüp Tanrı’yı bulacaktı. Aksi takdirde yanlış denklemler kullanıp bunlarda ısrar ederse mutsuz olacak, parametresine zarar verecek ve asla O’nu bulamayacaktı. Tıpkı bir matematik probleminde ufak denklemleri doğru kurmakla başlayıp belirli bilgiler elde edip ana denklemle sonuca ulaşılması gibi…
İnsanlığı, evreni ve nicesini çözüp O’na ulaşmak…
O’ndan gelip O’nu bulup O’na dönmek…
Kusursuz bir döngü!
Ve Tanrı matematiği yarattı.

Çağla İpek