Gücünüz sınanmaz her zaman.
Sınanmayı, gurursuzluğa tercih etmek istersiniz.
İncinmeye.
Sonra yol ayrımlarında kendinizi sınamaya başlarsınız.
Kendi gökyüzünüzde havayı yumruklamak bazen.
Boşalma mı diyelim bilmem.
Güç kazanmak belki, zanların pahasına.
Zor’u getirmek, onu aşmak, başarmak..
İdeal uğruna bir damla düşürmek toprağa.
İki büklüm zamanlarda zirveye pike yapmak..

Evet!
Zirveye(!) pike yapmak!
Boyutların lehinize olduğunu varsayarak.
İnişin en muhteşemi ayaklarınız altında!

Neyin tebessümüyse beklediğiniz,
onu bulmayı umarak.
Hıncı yollayıp, yaşanmayan,
yaşanmayacak ’zevkler’,
uğruna paha biçilmezlerin konduğu..
Ne yapılırsa yapılsın.
Var mısın denilmeden,
tam orada!

Hazır mısın, gözlerimin içine bak.
Acıma.
Ne kendine, ne bana!

Şimdi sarılmak zamanı değil.
Şimdi ayrılmanın gücünü sırtlamanın,
umutsuzca rahatlamanın,
görüşemeyecek olmanın telaşının...
Bir çift yıldızdan düşecek yaşının...

Şimdi zamanı değil,
çok var daha ayrılığa.
Çok var ayrı kalmaya.
Çok var ayrı ayrı kalmaya.
’Çok, çok’ diye sayıklamaya!

Kimse duymasın!

/Lütfen.../

Şimdi!