Anne yine ben...Oğlun...
Bugün ölmüşlüğümün tam birinci yılı...
Anne...
Burada geçmiyor vakit.Toprak bir çok kuru,bir çok ıslak...Üşüyorum çoğu zaman...
Sana ilk gecemden bahsetmiştim ya hani,şimdi arıyorum o geceyi,o saati.İlk üç gece sürekli birileri geldi yanıma,sualler sordular,bilemeyecğin ellerinde bir sopa ile vurdular...Zangır zangır titredim...Dördüncü gecemde kimse gelmez oldu...
Gündüzleri neyse de anne,geceleri çok zor burada...Bağırtılar duyuyorum hep...Af,Mafiret...Ama fayda yok,fayda yok anne.Kesilmiyor iniltiler...
Gündüzleri bazı çocuklar geliyor buraya,bağırıyorum avaz avaz,duymuyorlar...Çekip gidiyorlar,diyorum beni de alın yanınıza,bağırıyorum yalvarıyorum,ama yok çare...
Kırkımda mevlüt okuttunuz,seslerini duydum ağlamanızın.İçim daraldı,toprak daraldı,dünya daraldı...
52. gecemde etim ayrıldı kemikten...O kadar acı çektim ki çığlıklarımı duysan ölüp tekra dirilirdin annem...
Anne yardım et...Kurtar beni...Kurtar...