orta yaşlı bir adamın,
sevdiğine yazdığı mektubun beyaz kağıdıyım ben,
beyaz tenime yazarken neler hissetti,
benden sonra başkalarınada yazdı mı,
yoksa öldü mü bilmiyorum....
ilk önce
beyaz’ıma kalemi ile düşünceli başladı,
yazdıklarından bir anlam çıkarmaya çalıştım ama,
bilemedim,alt tarafı bir kağıttım işte...
bildiğim;
mektup bittiğinde iki damla gözyaşı tenime damladı,
sol yanıma,tam köşeme,
sanırım bu onun yüreğinin imzasıydı,tuzlu,sıcacık,tenimi yakan,
birde,yazarken üzerime bir kaç kez aşktan bahsetti,
ismini yazmadığı bir de sevdiğinden,cannnnn diye yazdı hep..
sağ köşeme bir kaç resim yaptıydı,belkide sevdiğine yapmıştır,
başka bir kağıttan duymuştum,insanlar aşk denen sevgi denen,
görünmez bir bağla kenetlenirlermiş,
görmemiştim,duymamıştım bunları daha önceleri,
yazmamıştı kimse daha önce bunları üstüme,
o yüzden bunların ne anlama geldiğini çıkaramamıştım.....
taaaa ki........
ben zarfın içinde o kadının eline ulaşana kadar.....
alel acele açtı,hızla okumaya başladı,duyabiliyordum onu,
yine bir ayrılık,yine bir hüzün taşımıştım insanlara,
anladığım buydu,son satırlarıma geldiğinde,
artık onunda gözlerinden yaşlar süzülmeye başlamıştı,
şaşırdım aslında
insanlar birbirini sevebiliyor,hatta aşık olabiliyormuş...
adamın yazarken gözyaşlarının düştüğü yere,
kadınınkilerde düştü......
ikisi karıştığında birbirine,o anı hislerimi tarif bile edemem....
ama anlamadığım,
ikiside deliler gibi birbirini seviyor,
sonrada elveda yazıp üstüme yıkıyor,
şaşırdım aslında bende,
ama üzerime yazılanlarıda anlamıştım az çok,
yine bir elveda yüklenmişti üzerime,ayrılık sancısı,aşk acısı,
ne dersen de işte.....
bende duygulandım,doldum bu manzara karşısında,ağladım....
ne yapabilirdim ki.?
alt tarafı bir kağıt parçasıydım işte..!!!!!
-------------------------------------------
kıyı ege köylüsü