Yağmurlu bir günde görmüştüm onu
Sanki yağmur değildide
Zamanın bizim karşılaşmamız için oynadığı bir oyundu
Yıldırım aşkı oyunu
O okuldan dönüyordu
Ben yeni başladığım işten
Onun elinde şemsiye vardı
Ben yağmurdan habersiz çıkmıştım evden
görür görmez aşık olmuştum
Bunun ismini duyduğum
Ama hiç bir zaman yaşamadığım
aşk olduğunu anlamıştım
sırıl sıklam olmuştum
kipriklerimden damlalar dökülüyor
ama ben yine bir an olsun bile
ondan gözümü çekmiyordum
Her baktığımda
Yüzünde
bakışlarında
yeni bir güzellik keşf ediyordum
Çok üzgün görünüyordu
Gülümseme insana çok yakışır derler
Ama üzgünken daha çok güzeldi
belkide gülümsemesini görmemiştim
ondan öyle düşünüyordum
Onunla birlikte yürüdüm yolu
Gittiğim o yollar aslında
hiç bir zaman görmediğim sokaklara giriyordu
benim ilk aşkımın
yıldırım aşkımın
yağmurlu bir günde karşılaştığım aşkımın sokakları...
Hiç bir şey umrumda değildi
gidicektim nereye gidiyorsa
dönülmez yol olduğunu bilsem bile
ayağını her yere bastığında
ayakkabısına sıçrayan çamurlu
Yağmur parçası olmak istiyordum
Eve gittiğinde temizliyiceyini bilsem bile...
Ve o bir eve yaklaştı
Kapının zilini çaldı
Yaşlı bir kadın kapıyı açtı
o eve girdi
Bende döndüm
yarının olmasını sabırsızlıkla
Bekleyerek
Eve döndüğümde annem nerdesin
Bu ne hal dediği zaman
beni ıslatanın aslında yağmur değilde
Bir anlık gördüğüm bir kızın aşkı olduğunu söylemedim
Sabahı zor ettim
İşte bile onu düşündüm
Dün geldiğim yolla yürüdüm
ama onu göremedim
Ve dünkü sokağa girdim
Hani aşkımın sokağı vardıya
işte o sokağa
Ama evleri nedense karanlıktı
ordan geçen bir teyzeden onu sordum
ama cevap....: “Sabah taşındılar oğlum”
Döndüm ve hiç bir zaman göremedim onu
O günden sonra yağmur yağmasını bekledim
Çünki bir tek yağmur damlalarında onu göre biliyorum
Ve o gün bu gündür
Yağmurlu bir günde gördüğüm
Adını bile bilmediğim bir kızı seviyorum....