Yıl 1961:Uzun bir uçak yolculuğundan sonra,Atlas Okyanusundaki Portekizlere ait Azor adalarınki Amerikan hava üssüne indik.Hemen,hemen bir ikimiz hariç,kimsede beş sent bile yoktu.Bir yere uğramayız doğrudan İstanbul’a ineriz diye,son sentimize kadar A.B.D.den ayrılmadan harcamıştık.Ben de bir dolar vardı;fakat PX’e gidip harcayacak,gücüm de yoktu,hatta ihtiyacım da.Gene de çıkan olursa bir paket jiklet aldırayım;param yanımda gitmesin diye düşünürken,kendine Hoca dediğimiz bir arkadaş:
-PX’e gidiyorum,bir şeyler aldırmak isteyen var mı? Diye seslendi.Bende:Hoca bana bir paket jiklet diyerek bütün param olan,bir doları Hoca’ya verdim.
Çok mükemmel konforda odalarımız olmasına rağmen, bir adadaki yatakların ıslaklık derecesinde nemli olması çok yorgun olan bizlerin uyumasına hiçte mani değildi.Uyumuşum.Birinin sallaması ile uyandım.Karşımda Hoca kahkaha ile gülüyor bir yandan da”kalk on dokuz dolar karın var” diye gülmesini daha da artırıyordu.Ben de Hoca pek kumar oynamaz ama,bel ki kollu makinelerde bir şans denemiştir diye düşündüm.Ve daha fazla sabredemedim: İyi Hoca teşekkür ederim,sağol ver bakalım şu jikletinen kazandığımParayı deyince;gülmesi durdu”dur acele etme anlatacağım” dedi.Ben ne anlatacaksın deyince,Hoca : “sen gerçekten on dokuz dolar kardasın bak şimdi dedi sürdürdü konuşmayı:Ben kasada duran kızın önündeki jikletleri göstererek,bir doları da kasanın üzerine koydum.Başladım beklemeye;biliyorsun ben pek İngilizce beceremem ben parayı verdim jiklet alacağım diyemedim.Kimse de yardım edemedi, ben İngilizce konuşamıyorum onlar da Türkçe bilmiyor,lafın kısası anlaşamadık dedi ve konuşmayı kesti.peki on dokuz dolar kar ne oldu Hoca dedim.”şöyle” diye izah etti”Eğer sen yirmi dolar verseydin yirmi dolar gidecekti ,kaybın yirmi dolar olacaktı;bir dolar verdiğin için kaybın bu kadar oldu.Dolayısiyle sen tam on dokuz dolar kardasın” dedi ve kahkaha atarak uzaklaştı.
Bu bir şaka değil,yaşanmış gerçek bir olay. Bundan sonra gittiğim birçok Amerikan seferinden dönüşte Hoca da olmadı yanımda hiç de para bulundurmadım.


Şimdi hep şunu düşünürüm; insan için tedbir mi? yoksa tevekkül mü? diye S.ÜSTÜN