Arterlerine yağmur düşen bu şehrin tüm çıkmazlarında adım yazılı sanki…
--
Gözkapaklarım grileşiyor,elyelde bir dehliz büyüyor önümde.Sonu gözükmüyor sanki tünellerin.Ve mutluluk denizimin girdaplarından masmavi hüzünler fışkırıyor.

Sayın okurum;
Ben bir deliyim aslında.Ama bu çok itici.Bu yüzden;ben kendime “kariyerini delirmenin en ileri safhalarını tatma amacıyla yönlendirmiş bir bilim adamı” diyorum.

Makyajlarım hiç akmaz benim makyaj yapmadığımdan olsa gerek.Yalan söylemeyen bir insanın yalanlarının açığa çıkmasından korkusu olmaz malum sayın okur.

İzmaritlerle aram hiç iyi olmadı.Kokuları rahatsız etti.İzmarit olmadan önceki halleride tüm akciğerlerimi iflas ettirdi sayın okur.Kalbimede zarar verenler oldu tabi.

Ağır bir kumarbazlığım vardı zamanında.Herşeyimi kaybedince bırakmak zorunda kaldım .Kazandıklarımda oldu hakkını yemeyim,masada bahse aşkımı bastığım her oyunda kazandığım bol bol gözyaşı oldu.Sonuçta ne oldu biliyor musun? Tüm duygularımı kaybettim sayın okur.Herşeyini kumarda kaybeden bir kumarbazın burukluğu var içimde ama bir o kadarda rahatım!

İşte böyle okurum.İnsanın kaybedeceği hiçbir şeyi olmayınca kaybetmekten korkusu da olmuyor.Ve insan delirince daha bir ayrı görüyor dünyayı.Sen diyeceksin bana şimdi “Sen mi delisin?” Sen değil misin okurum?