Aslında bilmiyorum nedeni ,ni üstümdeki halsizliğin bakışlarımdaki boşluğun,bendeki bu hallerin evet sebebini bilmiyorum .Çokta sorgulamıyorum aslında ne farkederki insanlığa akıl erdirmek gerçekten zor bu ben olsam bile. İç huzurum yok bir boşluktayım sanki birşeylerden yada bazı şeylerden sürekli rahatsız olan ruhum ,daralmalarda.Anlam veremediğim sıkıntılara esir olmuş gönlüm, bıkkınlığım yaşamaktan yana değil ben,hayatımın en zor en çıkmazlarında bile başımı öne eğmemiş biri olaraktan bu karamsarlıklarımından üstesinden gelebilirim .Sanki aslında ben tüm sebepleri biliyorum ,bilmiyormuş gibi görünsemde ,kalemimi bu yönde ilerletsemde. YARANAMAMAK
İşte iç huzursuzluğumun nedenlerinden biri kendime kızıyorum , hemde çok kızıyorum
zira ben kendimden başkasına gücenemem ,kızamam kızmak, bende bir el yıkamasındaki sabun köpüğü kadardır.Kimseye düşmanda olamam zira içim acıma hissiyle doludur.
Ben hain,acımasız olabilirmiyim?ASLA
Fakat bu enayilik derecesindeki,kendimi etrafa feda edişim,ne kadar kuvvetliyim desemde sanki beni bunalıma sürüklüyor,.Hamal bile fazla yükün altında ezilirken benim sırtımdaki yük beni zorluyor.Sebepli,sebepsiz şeylerden bir denizim oldu galiba.Her hissettiğimi bir su damlası alırsak,nedenler niçinlere her nedenin bir çünküsü varken
kendimden başkasını sorguluyamıyorken suskunluk rolüne bürünüyorum .Bir ben varım
birde yine ben yanlızlığımda, suskunluğumda sessiz çığlıklarda.İNSANIM,Yaranamıyorum
keşke anamdan hiç doğmasaydım , dünyaya gelmeseydim diye isyanlarımın ardından Tanrım affet sitemim, şikayetim sana değil ,kullarına.yoksa ben seviyorum yaşamayı
beni bana bıraksalar, kendimi bulsam ,keşke çocukluk yıllarına dönülse, ben onuda hatırlamıyorum hiç yaşadımmı ,yaşamadımmı çocukluğumu elimden çukulatam alındımı ben ağladımmı, mahalle aralarında oynadımmı?Annem babam beni ne kadar severlerdi.Şimdi anneme sorsam evlat ayrılırmı diyecek biliyorum ama ben yine biliyorumki
biliyordumki ABLAM İLK GÖZ AĞRILARI, ERKEK KARDEŞİM TEK SONUNCU KIZ KARDEŞİM TEKNE KAZINTISI BANA GELİNCE BEN Ortanca evlat olaraktan bir yerlere sıkışıp kalmışım
ta o zamanlardan başlamış demekki sevgiye açlığım.
Yıllar geçmiş ben o sevgiyi bulmuşmuyum
işte böyle maziden ,bugünümden ,sorgularken kendimi biliyorum isyanlardaki içimi
Yine Tanrım bana ne kadar bol, ne kadar bol sabır vermişsin ölçülemiyecek, her ne olursa olsun tevekkülle dayanıp çatlamayacak kadar ,ismim sabırmı olmalıydı yoksa.
Taş olsam diyorum flimlere ağlıyor gözlerim
Buz olsam , kalbim buz tutsa diyorum demekle kalıyorum çünkü biliyorumki buz güneşte erir.
En iyisi ben yine bende kalayım.Çok konuşuyorum biliyorum.Aslında ben hep susuyorum
Bilmiyorum takılmadım hiçbir olaya,,kişiye, çok şey istemiyorum ANLAŞILMANIN DIŞINDA.
Belki hep aynı şeyleri yazıyorum yazmaktan sıkılmıyorum çünkü ben kendimi ifade edemiyorum.Satırlarda değil, kişilerde.
Kendimi çok yoruyorum düşüncede, işte, oysa bu beden emanet bende
yaşamda gün bugündür, NAZIM HİKMET NE Demiş.YAŞAMAK BİR AĞAÇ KADAR TEK VE HÜR.
ben bilirimki
AĞAÇLAR AYAKTA ÖLÜR
HÜLYA
8 MAYIS 2011
PAZAR