Bu Deprem Büyük Bir Felaket Değil Aynı Zamanda Tüm İnsanlığa bir derstir
Tüm ülke hiç olmazsa bir günlüğüne Japon halkı gibi düşünmeyi denesek,

O çekik gözlü sempatik halk böylesine zor bir sınavı hem de tam puanla geçtiler.

Önce mimarları yaptıkları yapılarla yüz üzerinden yüzü hak ettiler,
Sonra halkı bir yağmaya tenezzül etmeden günlük ihtiyaçlarından fazla almayarak alamayanların haklarına saygı göstererek tüm dünyanın örnek alacağı bir sabır ve erdemlilik sergileyerek, sıralarının gelmesini bekleyerek,
Yüz üzerinden yüz puanı çoktan hak ettiler.
Bir süpermarketin elektriğinin kesilmesi anında o gözü tok Japon halkı aldıklarını raflara koyarak büyük bir insanlık dersi verdiler.
Ve meydanda korumasız duran bir bankamatiğe kimsenin dokunmaması
Takdire şayan bir erdemlilik dersidir.
Güçlüleri güçsüzlere yardım etmek için merhametle, şevketle yardımlarına koştular.

Bir milleti millet yapan bence en başta merhamet duygusudur. Merhametin içinde.: paylaşmak, adalet, hoşgörü, sabır, metanet, empatiyle bir arada yaşamak vardır bu zorlu sınavdan tüm dünya insanları herhalde bu dersleri çıkarmıştır. Böyle asil bir millete şapka çıkartılmaz da ne yapılır.
Bu duygularla asil Japon halkına saygılarımı sunuyorum.
BU DEPREM VE TUSUNAMİ; BÜYÜK BİR FELAKETİN YANINDA AYRICA DA
JAPON HALKINDAN TÜM İNSANLIĞA BİR İNSANLIK DERSİDİR

BİRDEBİZİM GAZTELERİ ^SAYFALARINA GÖZATALIM MI

Günümüz toplumunun özelliği haline gelen umursamazlık/aymazlık yani gaflet her geçen gün kar topu gibi büyüyerek önümüze daha büyük toplumsal sorunlar çıkartıyor. Her geçen gün kimse elini bile kıpırdatmazken kendisine zarar gelmediği için şükretmekle yetiniyor. Bununla birlikte bu tip aymazlıkları dile getirenlere, gözler önüne serenlere öfke duyuyorlar.
Gazetelerde çıkan aşağıdaki gibi 3. sayfa haberlerinin de şekli şimali iyice değişti; bu haberler kar topunun büyüyerek yaklaştığına örnek teşkil ediyor ve gereken ciddiyetle ele alınmıyor (bu da ayrı bir gaflet örneği) . Örneklemek gerekirse;

’İşsiz baba kendini astı.
İcra geldi, canına kıydı.
12 yaşında hapçı...
Böbreğini sattı.
İstanbul’da bir anne, bakamadığı zihinsel özürlü evladını vurdu, sonra kendini vurdu. Üniversitesi öğrencisi kızın, babasının borçlarını ödeyebilmek için fuhuş yaptığı ortaya çıktı. Oğlunu dershaneye gönderemeyen baba, PTT soymaya kalktı.
Çocuk Esirgeme’den kaçan kız çocuğu, bez bebek çalarken yakalandı.
Kredi borcunu ödeyemeyen çiftçi, hapse girdi.
Töreden kaçan iki sevgili, el ele ölüme atladı.
Öldürülen taksiciden 4 lira çıktı.’

hergün bunlara benzer nice haber artarak karşımıza çıkmıyor mu?

Ve diyorumki hiç olmazsa bir anlık japon halkı gibi davranmayı ve düşünmeyi denesek