Babamın küçük oğluydum ben sokaklarımda koşardık, her kavgamda mutluluklarımda.Doğarken adamdım belkide acınası hallerimde bir tek onun sesi yankılanırdı yürek damarlarımda.Gönül kulvarlarımda sırtımdakı koldu ayak parmaklarımı olgunlastırcasına ısırdıgı bebeklıgımı yüreğimdeki en suskun çığlıktı belkide yutkunamadığım babamın küçük oğluydum ben ne o olabildim ne onun gibi kalabildim bazı zaman faktörlerimde ağlamalarım onu anımsattı belkide gülmelerim onun birer taklidiydi kim bilebiir di ki aşklarımı yaşarcasına yaşadı benimle ’yar doldurur ben içerim kime ne’ dercesine evimin kapılarını geç saatlerde açtığımda oydu bana son umut parelerımı gerı veren hayata doğru adımlarım,konuşmalarım,duygularım,yakarışlarım kumdan kaleler yaptığımda bana öğretmeye çalıştığı milyonlarca yüz mimikleriyle karşımda kulağıma fısıldadığı sesti belkide babamın küçük oğlu<ydum dumlarla anımsamadım onu umlarla senleri katletmedim anarım onu hayat kulvarlarında an ve an konularımda aşklarımda iyi ki varsın baba iyiki varsınız allah sizlerle seneleri daim etsin OĞUZ DEMİR!!!