Modern köleliğee geell, hemde üç parayaa,,,!

diye başlıyorum içimden geçenlere, nede olsa bende bu çemberin içindeyim, yabancısı değilim hani ;

Evet, bende bir çalışanım epeyce uzuun zamanlardır...geriye dönüp bakıyorum da, bu yalnızca karnımı doyurmama, ailemin ihtiyaçlarını karşılamaya yaramış, hani bi nebzede olsa.. Değer mi ?, değmez mi ? diye, kendi kendime sormaya başladım bu soruyu defalarca kez, ne Dünya’ya,
ne ahiretime, pek bir yarar sağlayamamışım, modern bir köle gibi çalışarak gözleri kapalı kapalı, ömrümün en güzel zamanlarını, başka insanlara hizmet etmeye harcamışım üç kuruşaa, hani çalışan demir pas tutmaz derler ya atasözünde, ben geç de olsa yanlış anladığımı öğrendim bu atasözünü, bu benim hayatım, beniim imtihanımmm, ve benim sınavım...değmezmiş, değmezmiş diye söyleniyordum, kendi kendimle konuşuyordum içten içe tek başıma...
Ama oda ne, içimde yok denecek kadar minik kıpırtılar var, oldu mu bu yaştan sonra bu ne yaa şimdii, "hiç birşey için geç kalmadığımı söylüyordu.." bana sessizce, Allah Allah yaaa...
e hadi bakalım, var sayalım ki geç kalmadım, ne yapıyım onuda söle bakıyım dedim içimdeki sese...sustu içimdeki ses, onuda kendin bul der gibi...buldum arkadaşlar buldum ...bunun ne olduğunu söylemeyeceğim, çünki herkesin kendi içinde farklı, minik kıpırtılar olduğuna inanıyor ve biliyorum artık...oda varsın kendi bulsun dercesine susuyorum bende ....ama sakın ha kızmayın paylaşmadım diye, sadece kendi içinizde olan ve bir eşi benzeri daha zor bulunan okyanusun taa en derinlerindeki inciyi bulasınız ve sevincini yaşayasınız diye....