İnsan ilkönce kendini sevmeli.Ne kadar çok kendimi seviyorum diye sormalı.Kendimizle barışık olabiliyorsak iletişim kurmak o kadar zor olmayacağını düşünüyorum.Çözmesi zordur insanları matematik gibi sürekli empati kurarak bütün 4(dört) işlemi yapmak zorunda kalırız.Çözmek istersen çözersin sonuç senin görmek istediğin gibi çıkmayacak tabii çaba harcayıp zaman ayırmak ise kayıp ,bir söz vardır. Can çıkar huy çıkmaz yada Bir insan yedisinde neyse yetmişinde de odur. Olduğu gibi kabul etmekse en kolay yoldur.Çünkü sıkılan üzülen siz oluyorsunuz duyguyu veremezsiniz şekillendiremezsiniz. Şekli belirleyen ailedir bence hamura nasıl şekil veriyorsak, istediğimiz gibi çocuklarımızı da o şekli oluşturan ailedir.Hani bir söz vardır ağaç yaşken eğilir. Sevmekten,paylaşmaktan korkuyoruz bilmiyoruz ki tutunmayı sevebilmeyi yürekten sarılmayı işte böyle ezik bastırılmış duygular arasında boğuşur oluyoruz.


eftalya_er