Cennetteyken kesildi ruhum. Nasıl oldu bilemiyorum. Lakin öyle söylediler. Beni öyle anlattılar. Kapıdan içeri sızmıştı melun şeytan. Bir yılanın kursağında. Nasıl da izin verdi o kapı. Kapalı durumda ki iki dudağını nasıl da açtı. Açtı da izin verdi. Vücuda tesir etmesine müsaade etti.
Oysa ki makasın her köşesini ayrı bir melek koruyordu. Görmediler mi onlar acaba. O melunun sürüngen hayvanın kursağında olduğunu hissetmediler mi. Peki yılana ne demeli. Sen nasıl izin verdin kursağına girmesine iblisin. Dudakların bir makas gibi açıldığında her zaman beni mi sokmayı düşündün. Niye böyle yaptın ki. Sana da yer vardı cennette. Beraber yaşamıyor muyduk. Birlikte mutlu değil miydik de dudaklarını keskin birer kılıç gibi açıp benim cennetten atılmama sebep olan iblisi getirdin. Niçin bu laneti bana gösterdin.
Ben şimdi nasıl inanırım sana. Halbuki sana söylemiştim de. Zamanı geldiğinde çocuklarımdan Nuh’un halkı helak olacak ve Nuh’un yaptığı gemiyle ona inananlar yola çıkacak demiştim. Bu yolculukta bir hayvanın gemiyi deleceğini ve senin çocuklarından birinin o deliği kapatıp onları selamete götüreceğini sana söylemiştim.
Ben bütün bunları söylerken sen niye benim cennetle olan bağımı kestin. Niçin o iblisi kursağında taşıyıp da kapının dilinden habersiz, kulağının duymadığı buraya soktun da bana musallat olup o ağaçtaki meyveyi yedirttin.

Ben bilmezdim. Çok sonra keşfettim iki bıçağın dansını. İki bıçağın evlilikte beraberliğini ama aslında hiç de beraber olmadığını ben keşfettim. Nice hayatları yok edişini, keskin dişleriyle ayıramayacak bir şeyin kalmadığını ben gördüm. Ben keşfettim.
Fakat ben seni sevmiştim. Benim cennetten atılmama sebep olan o yılanın dudakları nasıl açıldıysa sen gibi, cennetin kapıları açılıp o laneti nasıl içeri aldıysa ben yine de sevdim seni. Sen benim hayatımı iki parçaya ve sonra da parçaladığın her parçayı nasıl parçalara ayırdıysan ben yine de sevdim seni.
Keşfettiğim en güzel icattın sen. Bilirim cennetten kovulduğumdan beri karşımda buldum hep seni. Böldün,parçaladın,hoşuna giden her şekle soktun. Yorulmadın,gücenmedin, kimseden bir korkun olmadı. Kalp kırmaktan korkmadın. Canın nasıl isterse öyle yaptın. Ve bilir misin ben gene de seni sevdim. Sana inandım. Çünkü sen keşfettiğim en güzel şeydin.