Onlarca kişisel gelişim kitabı okudum; hem yerli, hem avrupalı.

Ya kitap kapağında, ya da içerisinde şiir alıntılarına rastladım.

Fakat, bir gün şiir okuma seanslarımın birinde, büyük şair Ümit Yaşar Oğuzcan ustanın ’Acılar Denizi’ bütün şiirleri kitabını elime aldım. Kitap okuma alışkanlığımdan olsa gerek, öncelikle içindekiler bölüme bir göz gezdirir, oradan bir sayfa seçip okumaya başlarım. Ne yapayım; ’her yiğidin bir yoğurt yiyişi var’ pardon okuyuşu var.

Bir şiir adı, ’Oğul Koşması’ ve ilk dörtlüğü okuyunca beyinden vuruluş anı.

Zirve seni bekliyor
Dağın kıymetini bil
Sanma ki yükselmek zor
Çağın kıymetini bil

Ve kariyer tıkanması yaşadığım bu günlerde, bir motivatör. ’Anka’nın küllerinde doğmasına’ ışık tutan dizeler.

Zirve beni bekliyordu. Ama nasıl? bunun için ne yapmalıydım. Şiir’in devamını okumaya karar verdim.

Üşenme emek için
Mutluyum demek için
Üzümü yemek için
Bağın kıymetini bil

Birden, bir erteleme hastalığına yakalandığımın farkına vardım. Hep mazeret üreterek, erteliyordum. Yarın yaparım diyordum. Bir bağım vardı( Çalıştığım yer) ve burada üzüm yetişiyordu(maddi ve manevi kaynaklarım) Bunun için öncelikle, bağın kıymeti bilinmeli ve böylece üzüm(maddi ve manevi kaynaklar) elde edilebilirdim. Ancak, bunun bana mutluluk kaynağı yaratabileceğinin ayırdına vardım.

Bir şeylerin değerinin anlaşılması için çoğu kez, kaybedilmesi gerektiğini tecrübe ile bir çok kez sınayan bir olarak ;

Yokluk göründüğü an
Çabuk yıkılır insan
Azı beğenmiyorsan
Çoğun kıymetini bil

Diyen usta’nın bu dörtlüğünü okuyunca; her zamanki gibi Allah(cc) minnet duygularımı ifade etmem gerektiğini bir kez daha kavradım. Bu gün sahip olduğum, her şey ama her şey bize bahşedilen nimetlerdendir diye düşündüm. İşte, bu halde hastalanmadan önce, sağlıklı olmanın kıymetini; işsiz olmadan, önce çalışıyor olmanın kıymeti anlamam gerektiğini bu dörtlükler adeta usta’nın ruhu ile haykırıyordu.

Ben bu alemde yalnız yaşamıyordum. Bu günlerde, kalp kırma noktasında ve öfke patlamaları sonunda incitme yaşattığım bir çok insanın varlığı ve hatta kendime bile kötü davrandığımı anladığımda aşağıdaki dörtlüğü okumuştum. Bulunduğum coğrafya nedeniyle yanına gidemediğim Anne’me telefonla da olsa ulaşma isteğimi gerçekleştirdim.Ve ardında üzerimizdeki gökyüzünün maviliğine, toprağın bereketine ve yüreğimizi ıslatan yağmurun serinliğine ihtiyacımız olduğunu bunun bahşeden yaratıcıya dua ile niyaz ettim.

Elin ayağın başın
Annenin arkadaşın
Suyun toprağın taşın
Göğün kıymetini bil