1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
715
Okunma
Dünyada üç kişiyi sevdim;Biri kaderin arka odasına hapsoldu.
Diğeri,zifiri karanlık düşlere dark oldu.Üçüncüsü bizi seyredip gülmekte.
Sonuna gelmdim yolun,ki sonu olmaz yolların aslında,
Çiçekler diktim evimin tam ortasına.Benmiydim hayata cennet gözüyle bakan,
yoksa cehennemde mum yakan.
Çocukluk yok artık,yeterince büyüdüm.Hepsi geldi her biri gülümsedi kadere,
Ben de o da üçümüzde mutlu değildik belki?
Hüzzam bir kervandık asude zamandan geçen,sonu mu vardı yalvarışlarımızın,faydasımı vardı göğü yırtana değin haykırmanın?
Biz üç kardeşdik;büyük olan yaşardı.
ortanca gördüğünü yazardı,ben de okuduğumu yakardım...
Cevap Yaz