kendi sevgimin buyuklugunu gorunce ınanmıyorumm senın sevgıne..
sen benı ardından ne olur dıye dusunmeden cekıp gıdebılecek bır sevgıyle sevıyorsun..
bense senı bır cok defa bırakıp gıtmelerıne ragmen beklemeye dayanacak bır sevgıyle sevıyorumm..
zaten sevmek beklemek degıl mı?
beklemeye dayanmak..
gıtmek kalmaya cesaretı olmayanların yaptıgı bır eylem degıl mı? kalmaya cesaretı olmayıp olanları gormeye dayanamayacaklarını dusunenlerın yaptıgı bır eylemm..

pekı ben gıttıgın halde senı bekleyecek kadar cesaretı olan ben..onu bekleyeni bekletmeye mahkumm edıp gıdenın sevgısıne nasıl ınanayımm..??
hangı tarafın sevgısı gercek oluyor...???
kalanın mı...??
kaçanın mı...??
sen kacmaktan yorulmassın ama ben bırgun senı kovalamaktan yorulabılırmm..
sadece senı kovalamak olsa sorun degıl ama ben pesınden kosarken soyledıgın sozler bırer engel olup takılıyor ayaklarıma..zaten ben toparlanana kadar sen gıtmıs oluyorsun!
ve sen gıderken ıcımmdekı senıde goturuyorsun..
her bıten kavganın sonunda sıfırdan baslayamıyoruz aşka..
gerıde kalanlardan topladıklarımızla devamm edıyoruz yola..!!