bu kalemle yeni tanışıyorum

sevgili mehtap altanın sözlerine kesinlikle katılıyorum

kalabalık yalnızlığın daha ne ayak izlerini okuyacağım

şimdiden teşekkürler
paylaşımlarınıza

saygımla,

kırk hiç tövbe içinde kırk bir hep tövbe bizim bir derdimiz.

kırk hep tövbe içinde kırk bir hiç tövbe ise bizim tek kederimiz...

içi bozuk can kafesimizin dış zeminindeki tüm güzellikler bozuk bir yemek kadar iticidir aslında. içi boş olan bir kafesin dış görünümünde yine içi boş aşk söylemleri ile taklavarı bir ömre sürünüyoruz bir ömrü süründürüyoruz anlamsızca.

nerdesin diye ararken biz kendimizi yıkılmış enkazlarımızda buluyoruz öz benlğimizi. insan kendine zulmedermiymiş paşam edermiş evet.

yağlı boyalara bulanmış olan beton eller sıcaklık hissettirmiyor artık...toprak kokmayan alnımızda bir mihrabın saltanatı yol göstermiyor bizlere. saba rüzgarları okşamıyor saçlarımızı ve ötmez olmuş artık bir seher vakti oruç tutan bir bülbül sevdası..

kirli dudaklarımızdaki bu esaret karanlık ifatrlarda su getirmiyor yüreğimize

kuyulardan çığlıklar büyütmüyor dileklerimiz

hiç bir rüya Yusuf kokmuyor ve hiç bir aşk Züleyha tadında tevbe çekmiyor.

hece hece kirli bir lisanda kör ayetler üretiyoruz enaniyetimizde. manasız dualarda cennet bahçeleri düşleyip sarlaylar kuruyoruz kendimize sözde...öyleya insan bir ayettir ve insan bir şeytan.

insanlığımız kaybolmuş ve şeytan görünmez bir yolsuzluk yolunda boy göstermiş. insan yolun sonunda...

yolun sonunda.



güzel bir yargılama olmuş. lakin okuncaya kadar gözleim müthiş bir ses kopardı sayfanın renginden dolayı zorluk yaşadım okurken çok.

tebriklerimi bırakıp kutluyorum


saygılar ve dua ile....

uçuran bir yazıydı..sorgulayan,sorgulatan..güne düşmüş,haketmiş yerini..tebrikler...

günün yazısı dile geldi: "yoruma ihtiyacım yok" dedi. sustumm... tebrikler Hakkın Sesi.

İlk defa girdim sayfanıza ve okudum diğer yazdıklarınızıda fırsat buldukça okuyacağım tek kelimeyle harikasınız tebrikler.

Kesinlikle her kelimesi nakiş gibi işlenmiş enfes bir yazı ki diğer yazdıkların gibi.
Olması gereken yerde olması mutluluk verdi.
Saygılar.

Buram buram lirizmin doruklarında nefeslenen bir yazı.Sizi şimdiye dek okumamış olmayı büyük bir kayıp olarak görüyorum.

İyi ki güne gelmiş yazınız ki tanıma fırsatı buldum kaleminizi.İçsel monoloğun soyutsal boylamda seyrini okumak büyük keyifti.Teşekkürler paylaşım için.

Yazınızı büyük bir dikkatle okudum nacizane küçük bir eleştiride bulunmak istiyorum.
Nesirden hiç anlamayan sadece okur gözüyle. Bazı yerlerde cümle o kadar çok uzamış ki inanın anlamı toparlamak için tekrar başa dönmek zorunda kaldım.Belki bu benim eksikliğim bilemiyorum ama biraz daha kısa cümleler kurulmuş olsaydı daha mı iyi olurdu sanki sayın yazarım.Yanlış anlaşılmamayı umut ederek değerli çalışmanızı tüm içtenliğimle kutlarım.

Selam ve hürmetlerimle.

Paragraf uzunluğunda ve bulmaca gibi zorlu cümlelerin vardı kardeşim. Bazen iki defa okuma gereği duyduğum yerler oldu.
Bunlara rağmen yazınızın zevkle okunur yönü baskındı.

Sanat kaygusu taşıyan, ince düşünülmüş güzel bir yazı okudum.

Hak ettiği yere de gelmiş.

Tebrik ve teşekkürler.

Ölüm bir ihtar ve acı hayatların eski kavanozlarında kaçak çayların acılığını kabullenirken ekşimiş suratlarla, her parçanın toz olup balkondan atılmasının tarafgirliği peşindeyim. Çünkü aralarda geçen her şeyin hiçbir şey olduğuna karar vermiş oluyorum, sözlerimin deneme arbedelerinin tuhaf korkuluklarında ki intihar preslerinde.

İlk kez yazınızı okuyorum büyük bir hayranlık içinde kendi kendime çok şey kaçırmış olduğumu gördüm. Üstadım , yazdığınız yazıyla bütünleşmeniz ve okurlarınıza hissettirdikleriniz tartışılmaz. Eksikliklerimi açıkca görebiliyorum ve böylesine yazan üstadlarada hayranlık duyuyorum. Kelime hazineniz ve onların zenginliği armoni haline getirişiniz takdire şayan. Elimden geldiğince işlerimden dolayı okumaya fırsat bulamıyorum sizin gibi değerli üstadların takipçisi olacağım. Selam ve saygıyla...

Dün girdim sayfana senin
sevilene mektup denemelerinden 3 tanesini okudum
ki deneme okumayı hiç sevmem
daha doğrusu beni sürükleyecek bi deneme yazarına denk gelememişim meğer:)
bilmiyorum bu nasıl bir çekim ğücü sayfanda sesim
vakit buldukça hepsini okucam anlaşılan:))
şu an sayfanda olduğum yazınıda ayrıca tebrik ederim
sevgiyle kal şimdilik :)tebrikler

Şiirlerini de denemelerini de keyifle okuyorum...

Bir birikimin bir hayat donanımının net analizleri var her çalışmanda...

Güne yakışna bir çalışnmaydı...

kutladım...

Tebrik ediyorum. Harika bir yazıydı ve yorum yazmıştım ama kaydetmemişim galiba. Tebrik için gelince yorumumu göremedim. Güne çok yakışmış. Başarılarınızın devamını dilerim. Saygılarımla.

Dolambaçlı yollar sonunda,
aşka varan yüreğimin,
aşkı arayıp da yorulan ayaklarımın,
doyumsuz ihtiraslarında
gülmelerimin manası olan ağlamalarımın hecelerinde
eski bir hatıra defteri dolduruyorum.

Saklanmış hayatlarımız
ve varlığımız şiir tadında acısını alıyor
parçalı bulutlu gözlerimizin
aynada ki tacizlerinde.

Bitime az kala,
resitalinde yıllara gülüp geçilen tatlı akşamların,
elverişsiz tuhaflıkların
aşkın çalar saati olmayan seanslarında
aya bakmaya utanan yaşların hicabıyla kıvranıyorum.
Yağmurla beraber bir oluyor bedenim.
Ellerim bedenime dokunmaktan haya ediyor.
Bu ben değilim;
zamansız hallerde fecre dalan düşlerimin
eskimiş bir serserisiyim.
Sesim kelimelerin tecavüzlerinde bir çığırtkan oluverirken,
münasebetten uzak hayatlarda aldanışlar ardınca
sahte gülücüklerin krampları doluşuyor
bembeyaz şeytan yuvalarında
ve ben ağlamak istiyorum, haya ediyor bedenim, kendime dahi dokunamıyorum.

......

güzeldi anlatım çok güzel
kutlarım saygılarımla
düşündürücü dizelerini

Ne hal üzre olursan olsun.
Bir ruh olduğunu unutmamalı insan.
Bir bedenin ihtiyaçları kadar ruh'un ihtiyaçları da olur ve bu ihtiyaçlar münasip ve makul bir şekilde giderilmelidir.
Eğer giderilmezse ruh içinde kuvvet verdiği bedenin ağırlığında zayıflar ve neticede eziyet çakar.
Ve sonra insan her halinden ve eyleminden huzursuzluğa açılan bir pencere görür.
Selam ve dualarımla değerli kardeşim.
Çok beğendim yazını.

Alışacağım. Buna kanıt olarak tüm denenmemiş denemelerimi nöbete çağırıyorum şimdi. Küfürlerimin hür olduğu varoşlarda, sessiz bir çığlığın dalkavuk ezikliğinde kaldırımlarda üşüyen yosmaların rüşveti olan damgalı şiirimi satmaya çalışıyorum. Alacak olan yok, biliyorum.Yine de deniyorum.

Aramak yerinde bulamamaktir,buldugunda biter...Oysa bulduguna ihtimam buldurana şükran gerekir...

Tebriklerim çokça Sn: yazarım ...Hürmetle...