Saat gecenin katresine yol alırken, ben sevdana kucak aşmış sensizliği soluyorum..
Çırpınıyor yüreğim sol yanımda, çıkarın beni burdan dercesine çırpınıyor..
Duyuramıyor avazı delen çığıklarını, haykırışlarında boğuluyor...
Sevda mevsimini yaşıyor gönül; senden uzakta, sana hasret...
Kelimelerin yetersiz kaldığı bir anlatımda, seni anlatmaya çalışıyor sensizliğine..
Yürek sevdaya boyalı, yürek sana aç be sevgili...
Şimdi hangi kelime anlatacak seni?
Hangi cümle yazabilecek, sana olan özlemi?
Cevapsız sorular arasında çaresiz arayışlara girmiş gönül..
Başlangıcı ve sonu olmayan bir sevda yolunda, bir ayağı aksak yürürken benliğim tutabilecek mi sevgili ellerimi?
Ey sevgili, eyy yüreğime düşen sevda ateşi...
Tutacak mısın sana uzanan bu nasırlı elleri?
Dokunabilecek misin çocuk yüreğime?
Hiç büyümeyi başaramayan o saklı ben’e ulaşabilecek misin?
Duyurabilecek miyim sana avazlarımı?
Eller baharı yaşarken, ben yaprak yaprak döküyorum satırlarımı..
Dal dal kırılıyor umudu mevsimlerimin, yeşermeye yüz tutmuşken benliği gönül evimin..
Şimdilerde sevdaya aç bilaç dolanan ruhuma, merhem edasında sürülüp hasta ruhumu adam edecek misin sevgili?
Yoksa, aldırmadan can çekişlerime arkanı dönüp gidecek misin?
Söyle sevgili, susma söyle...
Baharı mı müjdeleyeceksin bana, yoksa hazanı mı getireceksin can çekişen satırlarıma?
Söyle sevgili, ne olur söyle...
Hangi gecenin sabahında, baharı bulacağım koynumda?..

byHaktan