Güzel gözlüm...
Bu satırları hangi ruh hali içerisinde yazdığımı tahmin bile edemezsin. Bugün mutlu bir günümdeyim. Ama bu mutluluğun üzerine birer birer ümitsizlikler gölge ediyor.
Her günüm seni hayal ederek geçiyor. Geceleri senin hayalinle uykuya dalıyor bütün geceyi senin rüyalarınla geçiriyorum. Her an her dakika karşımdasın. Beni görmeyişini, haykırışlarımı duymayışını, umursamaz tavırlarını görmezden geliyorum. Geliyorum çünkü;
sen benim kara sevdamsın. Belki önceki gibi olacaksın;sadece bir kandırmaca oyunu. Yüreğim "ama olamaz ki" desede yaşadığım buruk anılar "ya olursa " diyor.Tıpkı karanlıkta duyulan bir ses gibi. Ürkütücü, loş ve yalnız bir adamın çığlıkları misali. Adını haykıra haykıra bağırmak istiyorum. Başta sen olmak üzere alem duysun istiyorum. Ama öyle çok korkuyorum ki...
Bu yazdıklarımı okusaydın, belki de sergilediğin tavırdan önce"Neden?" diye sorardın. O zaman ben de sana bir soru yöneltirdim."Sence neden?". Ardından da eklerdim "Gözlerini görmeden, sesini duymadan, gülüşünü izlemeden yaşamaktan". Ne cevap verirdin bilmem, bu söz sende nasıl bir tepki uyandırır, bana tavrın nasıl olur bilemiyorum. Daha doğrusu bilmek istemiyorum. Senin uzaklığının verdiği acının üzerine bir de bunları düşünmenin acısı daha da yorar bu ZAVALLI, BİTİK kalbimi...
Bu satırları şu önümde duran dört köşeli ekrana nasıl yazıyorum ben de bilmiyorum. Yok yok galiba biliyorum. Yazıyorum çünkü biliyorum ki senin bu siteyle işin olmaz. Bunun rahatlığıyla döküyorum içimdekileri. Ama dökerken de bir nehir misali akıyor kalbime yazdıklarım güzel gözlüm...