O gururlu gülüşün ve o bencil yanlızlığınla etkiledin önce. Bedensel hazların ağına düştüğümü düşünme. Dış görünüşün etkilemiş olabilir belki ama beni en çok yaralayan ruhundaki o büyük boşluğu görmekti. Ruhumun boşluğunu izledim sende. Ruhumdaki boşluğun büyüklüğünü karşımda görmek etkiledi beni.

Sanki konuşmak senin için gereksizdi. Konuşunca içindeki boşluğu tam olarak anlatamamaktan ve anlaşılmamaktan korkuyordun. Boşluğun sebebi sorulduğunda cevap veremiyecektin. İçindeki boşluğu dile dökememenin çıkmazındaydın. Belki o çıkmazda kalmayı tercih ediyordun. Etrafındaki bencil insanlarla içindeki boşluğu paylaşmak ağır gelecekti sana. O boşluğu anlatamamak yoracaktı belki. Anlatmayı denediğinde etrafındakiler söylediklerini anlamsız bulacak, söylediklerin askıda kalacaktı. Bir de adının deliye çıkma korkusu eklenecekti o büyük boşluğa.

İşte bu yüzden ruhundaki o tarifi zor, doldurulması imkansız boşluğun yarattığı eziklikle susuyor ve bencil yalnızlığına bürünerek o gururlu gülüşünle örtüyorsun o büyük boşluğu .

İşte bu yüzden sevdim seni.