Karanlık ve soğuk sokaklarda

ilerliyordu gölgelere saklanarak

ayak seslerinden ürperiyor duruyor dinliyor ilerliyordu

kendisi kendisini bile tanıyamıyordu artık boşluk içindemiydi yoksa içimi boştu bilemeden sessizce ilerlerken arkasından gelen sesler urpertıyordu içini

donup bakmak istiyordu ama o cesareti bulamıyordu kendinde

Bir ara bir köşeye geldi. Soğuktan nefesi kesilmişti ama son bir cesaretele ardına baktı ve derin bir nefes aldı demek o duydukları hepsi hepsi beynının ona bir oyunu idi.

Köşeden ileriye dogru bir yol cıkıyordu yol ince ve puslu bir şekilde bir köprüye doğru gidiyordu .

Kendini toparladı ve bu yöne doğru ilerlemeye başladı artık dik ve ileri bakar şekilde hareket ediyordu o saklanan kişi kaybolmuştu evet puslar içindeki köprü artık önunde idi ve onu aştımı evet sadece o kopruyu astımı olay bitecek yenı bir kapı yenı bir ışık yolunu aydınlatacaktı biliyor ve hissediyordu.

Evet sonunda köprunun başına gelmişti ama ona ne idi evet orda tam orda işte en kötu kabusu evet en kötu kabusu onu bekliyordu

Ama yılmamalı idi bukadar ilerlemişti savaşmalı ve ya burda bu işi bitirmeli yada yada umutlarını sonuna kadar gömmeli idi. Birdaha geri donuş yoktu ya ileri gidecek yada yok olacaktı .
Nefesini tuttu gözlerini kapattı sankı bir kabustan kaçmak istermiş gibi ama biliyordu gözünü acınca o şey o köprude onu bekleyecektı ve her şatta onunla yuzleşecekti kaçışı yoktu.

gözlerini actı ben kahraman değilim diye duşundu sadece yapmam gerekeni yapacagım. Elindeki kılıcını kaldırdı ve köpruye doğru haykırarak koşmaya başladı.



Yaratık da onu görmüştü. Aslında oda korkuyordu nede olsa onu bukadar ugrastıran insan vardı karşısında daha oncede karşılaşmışla ve bu insan bir şekilde ondan kurtulmuş ve işte köpruye kadar gelebilmişti.



Diğer yok ettiği insanlara benzemiyordu dirençli durmuyordu daha cok pısırık korkak gibi duruyordu kendine cok guvenmıyor gibi idi ama işte şimdi tekrar ona karşı saldırıyordu.



Yaratık nefes aldı ve alevlerini insana doğru gönderdi.



İşte korktugu olmuştu o korkunç alevler ona doğru hızla geliyordu elindeki kalkanı kadırdı ve sağa eğildi. yerde yuvarlandı. hzı kesilmişti ve ani saldırı ihtimali bitmişti.



Şimdi açıyı bulmalıydı elindeki kılıç bu yaratıgı yok edebilecek tek kılıçtı ancak bu açıyı tuturmak için bu alevlerdek kaçmalı ve yaratıgın o iri pencelerinden kurtulup kalbine yaklaşmalı idi bunu için yaratıgı yere yatırması gerekiyordu. Aklına bir plan geldi ve hızlı bir sağ donuşle cıktıgı sokaga dogru geri koşmaya başladı.



Yaratık durakladı tek bir alevle bu kadar ona karşı koayn kişinin kaçmaya başlaması aklını karıştırmıştı. Ama hırsı onu kontrolu altına aldı ve peşinden ilerlemeye başladı. İnsan zıkzak çizi yodu buda onu takıp ederken yaratıgı yoruyordu olsun az kalmıştı tek adam tek bu adamı yenmek tüm istegi duzenı karanlık düzeni kurmasını sağlayacaktı.

Heycanla takibini sürdürdü.