Merhaba nefesim

Sensiz gecen sabahın karanlık gecesinden yazıyorum. Aslında hayalin yanı başımda sen olmasan da.Zor olsa da sensizken bile seni yaşıyorum.Seninle yaşıyorum nefesim!Bu da her karanlık gecede sana yazdığım mektuplardan sadece biri

Hayata gözlerimi açtığımda yaratanın kendi aşkı yanında bana böylesine güzel bir aşkı layık göreceğini hiç tahmin edemezdim o kadar mutluyum ki ne kadar şükretsem azdır kendi aşkı yanında senli aşkı bana kattığı için yaratana. Şimdi senden çok uzaktayım fakat kalbimin içinde kalbinin sesini hissedebiliyorum. Her gece mektuplar yazıyorum kalbimin derinliklerindeki çarpıntıya. İstiyorum ki her An yanımda ol,yanı başımda ol. Hiç durmadan gözlerine bakayım.O kadar büyüsün ki gözlerin gözlerinden baksa bir şey görmesin.ve sonra hissetmek elinin sıcaklığını ve hissetmek nefesini yüzüne perde perde.Hep içimde bir sarılma düşüncesi bazen zor geliyor aslında seni severken sensiz hayalinle yaşamak ama seni severken sensizliğin içinde seni yaşamak başka bir güzellik ve anlam katıyor bana çünkü seni ne kadar sevdiğimi anlatıyor sensiz geçen zaman hani bir çöle düşersin de bir damla su diye haykırırsın ya işte o kadar çok seviyorum seni.Ve öylesine büyük ki sana olan duygularım kaybetmekten korkuyorum büyük bir bağlılık,muhtaçlık gibi büyük bir alışkanlık olmayacak,kurulmayacak kadar büyük bir hayal işlenmemiş,yapılmamış.cesaret isteyecek kadar affedilmez görünen ölüm kadar yakın ama ölümü düşünmeyecek kadar uzak.Böylesine duygularla seviyorum seni kimsenin işlemeye cesaret edemeyeceği kadar büyük günahları işleyecek ve kimsenin kuramayacağı büyük hayallerle seviyorum seni .

Şimdi damla damla birikti gözlerimde hayalini görmeye engel uykular.Sonlandırmak istemediğim bir mektup aslında ama sabah yine sana uyanacağım senle uyanacağım.Hayalin kaybolurken yumulan gözlerimde rüyama geleceğini söylüyor hayalinde okşayamadığım saçlarını rüyamda okşayacağım..Seni çok özledim ve seni çok seviyorum Nefesim!