Gidişimin ardında bir sorumlu aramayın sakın! Aldığım karar kendi irademle verilmiştir.

Bilir misiniz yalnız insanların dünyanın başına gelen en büyük felaket olduğunu. Bilir misiniz kaybedecek bir şeyleri olmayan insanların tehlikeli olduğunu.

Tehlikeliydim evet, dünyanın başına gelecek en büyük felakettim ama bitti! İnsanlığın arasında dolaşan aşk militanları gibiydim. Nerde bir aşk görsem canlı bomba olasım geliyordu. Şarapnel parçalarıyla aşkları paramparça edip dünyayı aşk mezarlığına çeviresim vardı.

Kurtarıyorum dünyayı bu felaketten. İnsanlığın selameti için kendimi kendimden çıkartıyorum bugün. Sizleri vıcık vıcık olmuş aşklarınızla, yerlerde sürünen “seni seviyorum” larınızla baş başa bırakıyorum.

Çok zor gelmez çıkartma işlemi yüreğime; alışıktır o hep bir şeyleri çıkartmaya. Korkarak yaptığı toplama işlemlerinin ardından gelen çıkartma işlemlerini yapa yapa alıştı artık.

Birken iki olmaya zorlandı ben tarafından yüreğim. Önceleri zeytin dalına tutunmuş gibi güç kazanırdı sanki ama sonra, hırpalanmaya başlardı. Toplamayla kendine kattığı canlar, tutunduğu o dallar avuçlarını teker teker kanatırdı.

Hücrelerin bir bir ölmesi gibi acılar kattı eklediği senler. Sonra kör testereyle lime lime kesildi bedenimden kopana kadar. Canı çok acıdı. İnledi, feryatları dağları taşları parçaladı da nafile fayda vermedi hiçbir gözyaşı…

Aylarca yıllarca kanadı senin çıktığın yerdeki ben. Pansumanı imkansız kanamalı yaralar gibi süründü gece karanlıklarda. Kimsenin görmediği koca bir sıfır olarak dolaştı tenhalarda.

Lügatımdaki vedalarımı tükettim arık. Giderken vedaya dair tek cümle dükülmeyecek kalemimden. Belki lazım olur dediğim küfürlerim var şimdi heybemde. Mide bulantılarım var, gebe kaldığım aşklardan. Parmaklarımı genzime kadar sokup “seni seviyorum” ları kusasım var satırların üzerine.

Artık gidiyorum. Kaldırım taşlarındaki yerimi çoktan aldım. Şimdi küçük bir cenin olarak dünyadan kendimi çıkartıyorum….