Sevda inanın elini kolunu bağlarmış meğerse...Ben bunu yeni farkediyorum.Konuşmak istesem söz bulamıyorum. Sana dokunmak istesem ellerimi uzatamıyorum.Sana gelmek istesem ayaklarımı hareket ettiremiyorum.Ben seni gerçekten seviyorum galiba...
Yaptığım her davranışta seni incitmekten korkuyorum.Söyleyeceğim söz sana dokunur, yapacağım bir davranış seni kırar, herhangi bir davranışım sana zarar verir diye kokuyorum.Sevgim sana zarar verir diye seni sevmekten korkuyorum aslında...Ben söylediğim her şeyi sadece kendime dinletebiliyorum.Bir tek Yaradan biliyor benim içimi. Sen... Senin hiç bir şeyden haberin yok.Aslında olmasınıda istemiyorum.Dedim ya sana zarar vermekten çok ama çok korkuyorum.
Kalbime söz geçirebilsem , hem seni hem kendimi kurtarırım çıkışı olmayan bu yoldan. Ama yapamıyorum. Girdim bu yola...Zararım olacaksada sadece bana olsun, senin zarar görmeni istemiyorum.Nasibim olmayacaksan eğer ahiretteki sevgilim olursun umuduyla kendimi avutuyorum. Bekliyorum sabretmeye çalışıyorum. Sabrı öğrenmeye çalışıyorum. Ve olgunlaşıyorum.
Seni sensiz yaşıyorum. Ve her gün yanıyorum sevdamı haykıramamaktan. O kadar acı veriyor ki hiç bir şey yapamamak sukut etmek zorunda olmak. Eğer sende beni seveceksen bir gün, RABBİM’ den nasibim olmanı ve healalim olarak hayatıma girmeni istiyorum Dünyada da ahirette de sevgilim ol ve sevgimiz cümle alemi şaşırtsın istiyorum.
Ben seni bekliyorum. Yok sen nasibim değilsen eğer helalim karşıma çıkana kadar kalbimdesin... Dilerim Allah’tan bu dünyada birleşmezse kalplerimiz ahirette birleşsin.
(Sevmek yanmaktır.Sevgiliye hasret duyup ona ulaşamamaktır.Elini uzattığında dokunabileceğin kadar yakınında olsa da dokunduğunda yine yanmaktır. Sevmek özlemektir.Hasret çekmek ve sevdiğine Allah korkusundan bakamamaktır...)