Doğal bilimlerle uğraşanlar, özellikle canlılar üzerinde çalışanlar, dişil cinsiyettin yani annelerin yaşamda ne kadar önemli ve belirleyici olduklarını çok iyi bilirler. Elbette güneşi balçıkla sıvamak gibi bir niyetim yoktur. Çünkü dişilik yumurtlayan ya da doğurgan cinsiyet olduğu kadar, analık gibi sevgi ve şefkat dolu bir görevin seçimsiz yürütücüleridir. Bu ve bunun gibi birçok karakterlere sahip olunmasıyla çoğu canlı türünde dişil cinsiyetin önemli bir belirleyiciliği ve üstünlüğü vardır.

Peki, yazdığım ya da yazamadığım erdem yüklü karakterler sadece dişilere mi özgüdür? “Babaların yüreği taştan olamayacağına göre kırıntı olsa da bu duygulara rastlanılır” diye düşünmeyecek kadar sevgi dolu, şefkat dolu bir erkek olduğumu söylerler. Ya da çevremde bu tür duygusal yönü ağır basan çoğu hemcinslerimi tanıyorum. Yani uzun sözün kısası “analık” vardır elbet ama “babalık”ta vardır. Bu savıma feminal duyguların ağırlığında olan sevgili dostlarımız, kötü örneklerin arkasından bize uçaksavar mermisi yollayacaktır. “Eyvallah!”.