Sev dedi bir ses.. tüm olumsuzluklara rağmen sev dedi.. hesapla kitapla çıkılan sevgi yolundan hayır gelmezdi.. gelmedi.. Sev dedi..

Sevdi.. Korktu canı acıycaktı , korktu bağlanıcaktı, korktu sevilecekti.. Sevilmek en tatlısıdır; tadını aldıkça doyamaz hep biraz daha ister.. ister ..Birgün bitme korkusu, o tadı bir daha alamama korkusu belki de en gizlenmiş olanıydı..

En çok kim sevse , ne zaman biter diye düşünmesiydi.. Neden di bu güvensizlik ve umutsuzluk.. Bilmedi.. Bilse de yetersizdi..

Sevdi dedim ya Korktu.. Korktu diye daha bi sıkı sarıldı..Göz göze gelinen anlarda ’elbet bir gün buluşacağız’ diye söylenen şarkının ’ayrılık’ kısmıydılar bazen..

Sevin dediler ya sevdikçe üzüleceksin demediler..Deseler sevmeyecekmiydi.. Kendi dedi Kendi sevdi.. Aslında en çok kendini sevmişti..Kendini sevdi diye sevememişti kimseyi.. Şimdi kendinden mi vazgeçti_?

Sev dedi Sevdi dedim ya Çok mu sevdi bilemedi.. Bilmek istemedi .. O çoklukta hiçlik olmak istemedi..Hiç gelinicek bir Çoktu onunki ..

Şimdiler de Düşünmüyor artık eskisi gibi.. Düşündürmüyor kendini..Her ’gel’işi bir ’git’ saklar gibi ilerliyor ama durmuyor eskisi gibi..Vakti geçmiş zamanı yakalar gibi..


Tuğçe Kocaoğlu...17.04.11..