bir film seyrettim az önce (yabancı) bir filmdi.gerçi banada yabancıydı ya, sonra bu yabancılık beni seyrettiğim filme zıt kendime itti.çocukluk zamanım geldi aklıma.babam, babam mahalle berberi, bıçkın o zamanlar. usturası belinde.tavuk kestiğini bile görmedim ya, zamanın rajonu öyle gerektiriyordu belkide.belki ailesini korumak içindi, o zamanlar etraf karışık.ama hiç göstermedi bize kötülükleri, her şeyden sakladı korudu bizi,bazen çok kızarım babama nedenmi şimdi çoğu yerde karşılaşıyorum kötüyle ama anlayamıyorum. bizi eksik yetiştirmişti babam, kötülüğe karşı.çoğu zaman bodoslama girerim hayata kötülüğün hesabını yapmadan, öyle yaşamaya alışmışım.savunmasızım ama olsun hiç zararını görmedim şimdiye kadar. mavi beyaz çizgili, pijamam aklıma geldi sonra, hani memleketimin meşhur pijaması neredeyse giymeyenin türk bile sayılmadığı.ayağımda o var, cilli oynuyorum amaaa cillisine,evimiz tek katlı, şimdilerde yapmayı çok istediğim kerpiç, önü akşam sefalı güzel evim.o evde saflığımla temizliğimle büyüdüğüm.adam gibi derler ya hep, hayır adam olarak.
şimdi hayatımın adamlığındayım, büyümüşüm,fak etmedim aslında
bir eşim iki kız çocuğum var şimdi,bu gün gezmeye çıktılar.bende bir film izledim (yabancı) bir filmdi,banada yabancıydı,kendime itti beni, sonra çocuklarım geldi aklıma nedense bir hüzün çöktü içime baştan biraz mmm ladım olmadı, öksürdüm oda olmadı, bende koyverdim kendimi, belki bu kadar ağlanacak bir şeyde yoktu ama geçmişte ağlayamadıklarımıda çıkarttım aradan.erkekler ağlamazya ,anamızı ağlatırlarda bi bize ağlamayı çok görürler.şimdi rahatladım.bir daha ne zaman ağlarım bilmem ama, bu kadar hafiflemişken belli bir zaman (yabancı) film izlemeyeceğim.
çünkü anladımki, ağlamaya yabancıymışım.