AŞKIN VEFASI


Serhat 17 yaşında bıyığı yeni terlemiş bir delikanlıdır. Bir kıza sevdalanır.
Mücella 21 yaşındadır. Ege’nin incisi bir şehirde yaşamaktadır. Şehir kültürü ile yetişmiştir.
Serhat ise köy çocuğudur, askere gitmemiştir daha, elinde işi de yoktur.
Mücella’yı Serhat’a vermez ailesi..
Serhat ile Mücella el ele verirler, ailelerden habersiz evlenirler..

Ege’de bir kasabada lokanta açarlar birlikte. Mücella yemekleri pişirir, Serhat servis yapar.
Derken yıllar geçer, Serhat ile Mücella’nın mutluluklarını gölgeleyen tek eksik çocuklarının olmamasıdır. Gitmedikleri doktor, çaresizlikten hacı hoca, içmedikleri ilaç, yaptırmadıkları muska kalmaz, ama yine de yıllar geçmesine rağmen bebek özlemleri alev alev ikisini de yakar..

Yıllar yılları kovalar, aradan dokuz yıl geçer, özlemleri yoldadır, ikisinin de mutluluklarına diyecek yoktur.. Mücella el bebek gül bebek bir dokuz ay geçirir ve özlemini kucağına alır..

Serhat ile Mücella birbirlerine daha bir sarılmışlardır, özlemleri de dünyaya gelince..

Aradan yıllar geçer özlemleri, birtaneleri, nurtaneleri büyür.. Doktor olarak Sivas’a atanır. Hiç ayrılırlar mı kuzularından, birlikte giderler Sivas’a.
Kuzuları orada bir doktora aşık olur, evlenmek isterler.. Seni uzaklara veremeyiz, biz kuzumuzdan ayrılamayız diye vermezler.. Fırtınalı bir süreçten sonra kuzuları onların sözünden çıkamaz ve..

Araya milletvekilleri, bakanlar sokulur, memlekete tayin aldırtırlar ve geri dönerler.Ve doktorları sevdiğini geride bırakır. Sevenler birbirinden istemeseler de aileleri üstün gelir ve ayrılır..

Memlekete dönüş öncesi Mücella’ya bir teşhis konur. O kötü hastalıktır kapıyı çalan.
Kuzuları ençok da bunun için kıramaz onları.

Hastaneler, tedaviler derken aradan yıllar geçer. Serhat ile Mücella’nın birbirlerine olan sevgileri ve kızları Mücella’ya yıllarca güç verir, Serhat emekli olur, tüm işlerini bırakır,çok sevdiği gezmekten bıkmadığı dağlardan kır gezilerinden avcılıktan bile uzak kalır, çok sevdiği eşine itinayla bakmak için.. Onu bir dakika olsun yalnız bırakmaz.. A’dan Z’ye her türlü bakımla kendisi ilgilenir.. Mücella’nın "Allah’ım biran önce canımı alsa da sana yük olmasam" serzenişlerine karşılık olarak; " Yeter ki sen bir dakika daha çok yaşa, senin için canım feda " demektedir. Bu zorlu süreç bir bir buçuk yıl her geçen gün daha da kötüleşerek devam eder.

İyice ağırlaşmıştır. Hareket edemeyecek halde yatağa bağımlıdır artık, konuşamamakta ancak bilinci yerindedir. Kuzuları, babasının bu kadar yorulmasına dayanamaz. Ev işlerine, annesine gece gündüz bakmak üzere bir bakıcı tutar.
Bakıcı kadın ile fısıldaşmalar, gülüşmeler artmıştır evde..Mücella çok sevdiği adamdan bu dünyadan göçmeden en son görmesi gereken şeyi düşünse de inanamayacağı vefasızlığa tanık olmuştur. Her geçen gün tanık olduğu kanserden daha çok vuran sadakatsizlik O’nu hakkın rahmetine kavuşturur...

Serhat örümceğin ağlarına takılmıştır bir kere.. 37 yıllık sevgi dolu bir birliktelik şimşek hızıyla def edilmiştir. Ve yaşanmışlıklara hürmetsizce Mücella’nın kırkı çıkmadan yeniden evlenir.



...