daha nasıl anlatcam ben seni sevdiğimi? daha ne yapmam lazım? sözler bitmiyor sen ne dersn de gözlerin silinmiyo gözlerimden.küçüğüm...daha çok küçüğüm.rüzgar savruluşlarında uçamam ben.oynarken kaybolamam daha çok küçüğüm.elinden tutamayacak kadar küçüğüm kaybetme beni gözden bida çıkamam karşına sıkıca sar ki beni istediğinde çıkayım karsına.vazgeçme benden küçüğünüm ben senin bağırdığında gülemem gözlerim susmaz ağlar ayırma beni yanından ben bu yaşta yalnızlıkla tanısamam konusamam bırakma ellerimi şimdi sensiz kalamam...uzaktasın ve ben şimdi büyüdüm yalnızlıkla sensizlikle...o rüzgarın esmesiyle savruldum ben.susmadı ağladı gözlerim.Geceleri sen yatağında meleklerin kanatlarıyla uçarken ben penceremin önünde senin rüyana girmek için dua ederdim.Bir bakışına, bir dudak kıvrımında titreşen gülüşüne ulaşmak için dünyanın bütün çiçeklerini önüne sererdim. Ağır hastalar geceyi zor geçirir. Sabahı bekler kırgın yürekler, hasta umutlar, yalnız ruhlar. Yalnızdı gecelerim. Hastaydı gecelerim. Kan kaybından giden bir yaralı gibi umarsızdı gecelerim. Bir uçurumun kenarına beni taşıyan karabasandı gecelerim. Adına yalnızlık dedim. Sensizlik dedim.. Sen beni bilmedin, beni tanımadın, beni sevmedin.. Bu bir ölümdü, bu bir fermandı .. Bıçak kesmez artık beni, ip asmaz, kmse yüreğimi taşımaz. Yaşamak mümkün değil, yalnızlık karanlık kapılarıyla üstüme kapandı. Amansız acılar içindeyim. Benim aşkıma yalnızlık kucak açtı. Senin yokluğuna dokundum, içim yandı. Odamın çıldırtan sessizliğinde sana seslendim. Yankısı döndü dolaştı, senin kapıların bana kapalı. Kendi sesim yine bana ulaştı. Anladım ki beni hiç duymayacaksın.

Sana sitem edemem. Sana kırılamam. Bir tek dileğim var senden, son bir tek isteğim. O da MUTLU OLMAN. sen gülümse daima...