Bu gün yemek de domates çorbası var. Ben sevmem ki! Acaba sen sever miydin? Sıcacık, adamın içini ısıtır, hele soğuk havada ilaç gibi gelir ama ben sevmiyorum. Sahi sen sever miydin? Söylesene Faik Çavuş domates çorbasını sever miydin? Of ayakkabım su alıyor ayaklarım üşüyor bir ayakkabı almalıyım. Senin ayakların üşümüş müydü Faik Çavuş? Bak ya montum eskimiş, eskimiş derken yani modası geçmiş değiştirmeliyim. Senin montun hangi marka Faik Çavuş? Sıcak tutuyor mu? Havada soğumaya başladı hemen evime gitsem iyi olacak yoksa annem kızar. Senin evin var mıydı Faik Çavuş, annen var mıydı? Peki kardeşlerin?
Geçen gün tarih dersinde öğretmen Sarıkamış harekatını anlattı, çok basit; Türklerin amacı Rusları geri püskürtmek ve Kafkaslara girmek, ama yenilmişiz ve doksan bin Mehmetçik şehit olmuş hem de donarak… bu kadar basit işte Faik Çavuş… Sen anlatsana bu kadar basit miydi her şey gerçekten? Yani bir cümlede özetlene bilir miydi? “ Doksan bin Mehmetçik donarak şehit oldu ve harekat başarısız oldu.” Bana anlatsana Faik Çavuş bu bir cümle yetti mi sizin çektiğiniz acıları, ızdırapları, fedakarlıklarınızı anlatmaya yetti mi? Anlat hadi kurumuş peksimetleri özür diliyorum, “kurumuş el kadar peksimetlerle kaç gün idare ettiğinizi” , ayaklarınızdaki eski, yırtık keçeleri anlat, üzerinizde ki tabi varsa montlarınızı anlat, top taşıyan atın arpasında bir avuç alıp Ziver ile bölüşmüştün onu anlat veya donmuş uzları kesilen askerleri anlat… Sende haklısın bütün bunarlı anlatmaya ne senin ömrün yeter nede benim...
Ama gerçekten biz sizi unutmadık en azında unutmamaya çalışıyoruz. Seni , Ziver’i, Sivaslı Mehmedi…
Hepinizin mekanı cennet olsun… Saygı, minnet ve şükranlarımla Selçuk Arslan…