VE yalnız değilmişim :) kendi kendime imgesiz şiir olmuyor ARTIK demeye başladım...neden ARTIK...çünkü hiç bir ünlü şair geçmişten ve günümüzden bu kadar yorucu şiir yazmamışlar...neyin peşindeyiz bilmiyorum ki? misal;bir kadının gözyaşı toprağa düşen bir inci tanesi olup ordan filizlenen bir umut ve rüzgara bıraktığı kokusu gibi uzuyor...bu en basit anlatımlı bir örnekti..sade ve güçlü anlatımlarla buluşmak dileğiyle...
saygılar tekrar

Ben bu yazıyı bu şiirleri seçen kurula yazdım. Şiir yazan kişi, topu okuyucuya atıyor. Ortaya yuvarlak bir şey koyuyor ve diyor ki ,,al bunu sen neye benzetirsen odur''r. Ve bu tür şiirlere burdaki insanlar özendiriliyor. Bundan çok rahatsızım. Şair bulduğu yeni fikir ve hisleri ortaya koyandır. Yoksa samanlıkta iğne arattıran insan değildir. Şair yaratıcıdır; fakat şiiri yazan bu insanlar, şiirlerinde yaratıcılığı okuyucuya bırakmış. O zaman ben de diyorum ki, bırak o şiiri ben yazayım. Önüme malzemeyi (tahta, çimento vb) şeyleri koyup al bundan kendine bina yap diyor günümüz sözde şairleri. Asıl kendileri binaları yapmaası gerekirken, her işi okuyucuya bırakıyorlar. Yani biz işçi oluyoruz, onlar da iş veren. Asıl şair işçi olmalıdı. Yaptığı şeyleri o bize sunmalı.

Bu şekil şiir anlayışını edebiyatıma sadakattan dolayı red ediyoruım.