_Alo…!
_Efendim buyrun…
_Rahatsız etttim özür dilerim ben Ayşe’nin öğretmeniyim, nasılsınız?
_Aman efendim ne rahatsızlığı çok teşekkür ederim siz nasılsınız? Buyrun bir sorun mu var?
_Yok hayır öylesine aramıştım.
_Bizim kızın durumu nasıl?
İlk kez evden ayrı, malum henüz beş yaşında adapte oldu mu acaba kreşe?
_Yok yok maşaallah yaşına rağmen bayağa olgun…Şey yalnız bir şey söyleyeceğim haberiniz olsun istedim.
_Hayrola.
_Telaş edecek bir şey yok. Ayşe çok içli bir çocuk benimle dertleşiyor hep, çokta hoşuma gidiyor, bugün bana duasından bahsetti biraz da onun için aramıştım zaten.
_Dua mı..!?
_Evet, dedi ki öğretmenim bizim bir komşumuz var Demet. Onun barbi bebekleri var, ben de dua ediyorum hep ne olur annem bana barbi bebek alsın diye, sanırım size söylemedi..
_Aaaa…! Hayır söylemedi çok şaşırdım şimdi. Allah Allah..

…

_Galiba babasının bu ara işleri iyi değil?
_...! Şey..Anlamadım..! Yani!... Hissetirmemeye çalışıyorduk çocuklara ama…Evet biraz sıkıntılıyız aslında…Yani düzelecek yakında.
_ Ayşe diyor ki, babamın parası yokmuş.. Ben de Allah’tan istiyorum.. O’ndan isteyince her şeyi verirmiş. Sanırım çocuk babasının sıkıntılarını hissetmiş, bundan olmalı ki bebeği babasından isteyememiş…
_ Ayşe babasına çok düşkündür hoca hanım demek ki gerçekten hissetmiş…

…

Aradan üç gün geçti. Ayşe’nin babası elinde barbi bebekle eve geldi
bir gece… Anne bebeği görünce çok şaşıdı.
_ Öğretmen, seninle de mi konuştu?
_ ….!?
_ Ayşe’nin öğretmeni.
_ Hayır bir şey mi oldu?
_ Yok yok bir şey yok…
_ Yeni bir işe girdim, ne zamandır aklımdaydı Ayşe’ye bir şey alacaktım, hoşuna gider mi bilmem ama içimden bir ses sanki bu bebeği almamı söylüyordu.
_ Ayşe’nin duası işte..
_...!?
_ Allah ne büyük, en büyükten en küçüğe her sesi duyup cevap veriyor. Ben Ayşe’yi çağırayım, çok sevinecek.


..