Sonsuz aşkım benim, biricik sevgilim...
Gidiyorum artık...Belki seni kalbimden söküp atamam.Seni hiç ama hiç unutamam, ama gitmem gerek.Aşkımız ziyan olmasın daha fazla.Biz aşkı yaşayamadık bırakalmda aşkımız yaşasın.Gidiyorum diyorum ama gidemem ki ben sensiz duramam sensiz yapamam ki. Şimdi ayrıyız... Nasıl alışırım acı veren bu yokluğuna. Ben seninle bir dakika ayrı olmaya dayanamazken şidi yokluğana alışmaya çalışmak öldürüyor beni .
Yine gidemedim...
Saatlerce uzaktan seni seyrettim.Sende bitmişsin tükenmişsin.Böyle olmamalıydı sevgilim.Kendi ellerinle yıktın bu aşkı.Sensizlik öyle zor ki olmuyor.Sensiz , sensiz günler geçmiyor...
Bilmem hatırlarmısın gözlerimin içine bakıpta sensiz bu dünyayı düşünemiyorum dediğini, bak dünyan bensiz kaldı.Şimdi ne düşünürsün ne yaparsın bilmiyorum...
Ben ise senin gözlerine baktığımda kaybolurdum.Hiç bilmediğim uzak diyarlara yolculuk yapardım. Her yolculukta seni bir kez daha keşfederdim.Dakikalarca gözlerinin içine bakmak , herşeyi anlatırdı aslında o bir çift göz , konuşmaya bile gerek kalmazdı sözcüklerin gözlerinin yanında hiç bir anlam ifade edemiyecek kadar yüceydi. Ah o gözler aşkı sende yeniden yaratırdı.Gözlerim hasret kaldı gözlerine ey sevgili...
Hani bana demiştin ya dünya küçük karşılaşırız elbet ya dünyada ya da ahirette. Seni karşımda bir kez daha gördüm ya .Bu sefer değişmişti bakışların .Umursamaz bir halin vardı.Sen benim sevdiğim adammıydın? Hayır , hayır olamazdın , kötü bir kabus sandım ama gerçekmiş.Evet sen ve o bakışalr. Neydi bu allahım nasıl bir acıdır bu . Dayanamıyorum daha fazla.Kör olaydıda gözlerim son kez olsada görmiyeydim seni.Kara topraklar altında kalaydım keşke .Hayatıma girdin ve çıktın. Gelişin nasıldı hatırlamıyorum ama gidişini asla unutamıyorum sevgili...