Bahar yüzümde buruk , güneşin gözlerinde ise kızgın bakışlar örülü . . .

Eriyorum !!!

Kış , yapraklarını döküyor toprağın kahve kokulu asfaltına . Hayatın her adımı tohumlarını yeşertiyor dağların omuzlarında , birer birer yerini alıyorlar düşbozumu güzellikler. Çingene pembesi kır bitkileri , dudak rengi gelincik çiçekleri yoldaşım oluyor yalnızlığıma.Ayaklarımın altındaki o koca dünyanın sırtını sıvazlıyorum , üzerine basmadan adımlıyorum yolumu. Saçlarımın arasına karışan polenleri çıkartırken , nefesimle kaçışmalarını seyrediyorum.

Cilveleşen cilveleşene. . .

Gülüşlerin olta düşmemiş birikintilerinde farkettim varlığını.
O masum,
O utangaç ,
O bekliyordu , noktadan sonraki son virgülü ;

Halka halka olmuş özlemlere bir yenisi düğümlenirken ,her defasında umudun bedeninde can çekişen bir kırılganlık değiyordu yüzüme. Arada tökezleyen ayağımın papuçlarını değiştirip yeni ve hazır bir şekilde bırakıyordum . Bilinmezi bilmek gibi bir şey bu sanırım.

Kulaklarda garip bir huzurun ıslık sesleri yol almaya başlar.Sırtında bülbül yuvası , saçlarında âsi bir rüzgârın parmak uçları. Acımıyor ama hissetiriyordu kendisini. Sayfaları aralanan her aşkın tarihçesinde nabız yoklanır zaman zaman. Kimse kimsenin ne yerinde olmak ister, ne de şekerli şekersiz çayına dudağını değdirmek isterdi.

Bu sıralar şiir dilimde sakız !!!

Ey gönlümün alfabesinde kelimesiz kalan düşüm
Ey mâbedimin diline nûsha olan feyezanım
Arkama bakmadan sana vardım
Ruhunda bıraktım tövbelerimi , duymaz mısın ?

Gidip gidip gelen aklımın kıyılarına sıkışmış her ne varsa , asıyorum baş ucumdaki askılığa.Dünlerin kirli mendilleri ellerde çitilenirken , lekeleri çıkarılamasa da kabası attırılır tenden.Şehir koruyuculuktan çıkmış , muhafaza edemediği özlemin günahlarında bedel ödüyordu.Sokaklar kuru gürültülere , gök tavanı delinmişçesine sağnağa teslim olur. Her köşe başı bir korkaklığı kapatıyor , ıslak taşların üzerine kedi gölgeleri örtüyordu.Gazetelerdeki reklamlar ayaklar altında ezilirken , tüm haberlerin bir kibrik çakılmışçasına alev alev akıyordu geceye.Perdesi çekilse de silinmez gerçekler. . .

Susturduğum kendimden başkası değil aslında !!!

Yalnızlığın rahminden düşmüş bir kader var elimde. Kanrevan olmuş bir bedenin acı sızlamaları başlar yavaş yavaş ufkun girdabında . Hatılaraların kurşun geçirmek yeleklerini çıkartıp üzerimden güneşin kızıl dergâhında bırakıyorum sabrı.Yeminlerimi saran günahlar ile birlikte savaşı veriyorum bilinmeze.

Yenildim !!!

ve az önce nefesin avazını kısıp , kara kaplı defterini mahkemeye verdim.

" asla ölmeyececek gibi yaşayıp , bir daha sevecek gibi şiir yazacağım"

yeni hayatıma . . .

18/02/2011 15;00 Emine