Hiçbir şey haketmiyorum bazen.Öylesine yaşamasına yaşamak ki benimki...Bir tarafta x bir tarafta y benim hayatım.Denklemi kuramıyorum.Ben neresindeyim?Hangisine aidim?Sorunum hissetmek mi yoksa hissedememek mi bilmiyorum.Çoğu zaman böyle anlatmak bile kendimi,bana iyi şeyler hissettirmiyor.Halbuki şimdiye kadar hissettiklerim,hissetmemeye çalıştıklarım,bastırdığım duygularım sanki intikam alıyor şimdi.O bana açarken kendini,ortaya koyarken herşeyini buna bile müsade etmediklerim küsüyor bana.
Soruyorum aslında hep x.Sen misin o?Gerçek misin?Yerini ayırıp beklediğim kişi misin?Şimdi öyle olduğunu düşünüyorumdur belki de ki bundan bile emin değilim.
Sonra herşeyi alt üst eden soru geliyor aklıma,ya değilsen?
Aslında sorunumu tanımlayamıyorum.Sen veya herhangi biri varken ya da yokken hayatım hep tatsız.Belki biraz daha dikkatli bakmama vesile oluyorsun ya da oluyorsunuz.Sadece o kadar!
Düşünüyorum bazen de amaçsız olmak mı sorunum.Allah’ım bi işaret istiyorum olumlu ya da olumsuz umrumda değil...ve ısrarım yok hiçbir şeye belirsizlik yoruyor...
Kuvvetli hissediyorum bazen kendimi hem de çok kuvvetli.Yaptığım herşeyin arkasındayım,eminim,çok diyorum.Yanılacağım gelmiyor aklıma hiç.İşte şimdi soruyorum kendime ya yanılıyorsam?
Ya gerçekten hasta diye düşündüğüm ruha iyi gelecek olan sensen?Sonra diyorum yine ’Öyle olsaydı hissederdim!’
Aslında bana kızdığını düşünüyorum,vazgeçiyorum...Kızmaz diyorum,bana öyle bakan biri kızamaz bana,garip bi şekilde seni görmesem de yanımdan geçtiğini hissediyorum ve evet yanılmıyorum..
Hani kendimi bildim bileli biriktirdiklerim,’şöyle olacak’dediklerim var ya onlar koruyor seni.
Sana karşı düşüncesizce hareket etmemi engelliyor.Bana diyosun ya’sadece sensin.’Teşekkür ederim.Senin kadar net olamıyorum.Dedim ya hani haketmiyorum belki de...
Sana evet dersem risk alırım.Herşeyden önce vazgeçersem bunu nasıl söylerim.Ya sen bunu nasıl karşılarsın?
Bilmiyorum nerdesin şimdi ve ne düşünüyosun?
Sen...
Bazen hiçbir şeyken sana duyduklarım,nasıl bir anda herşey olabiliyor?