HÜZNÜN DURAĞINA GİDİYORUM

Hüznün durağına geldik mi kaptan

Geldiysek inecek var kaptan .

Müsait bir yere çek de ineyim

Daha çekecek hüznler ve eğer varsa kaderde yaşanacak sevinçler.

Müsait yerde indir kaptan Bu gece yeter bana bu kadar yolculuk

Kaldıramyorum daha fazla yükü Hüznün yükünü taşıyorum kaptan

Müsait bir yerde ineyim. Matem basmasın otobüsü.

Sevinçle devam etsin yolculuğun.

Biliyorum bu otobüs bu yükü kaldıramaz

Zaten bende kaldıramıyorum köşede bir çöp tenekesi varsa atıvereyim de

Sonraki otobüsle yola devam edeyim. Kaptan hüznün durağı burası burda ineyim ben.

Hüznün durağında inecek var kaptan. Ağır aksak gitmesin otübüs.

Hüznün maşeleyle gezdiği geceler bunlar Sevindirecek bir ay da yok zaten.

Ay’ımızı kaybedeli çok oldu

Ay niyetine mum elimizde Bir kıvılcım bulursak bu yolculukta belki yakarız.

Sanki bir kıvılcım gördüm kaptan.

Dur da ineym.

Ve kaptan indirmek ister lakin müsait bir yer olmaz

Çünkü bu otobüs hüzün otobüsü ve bizde bu otobüsün daimi yolcularıyız.

Sanki hakkımız yok otobüsten inmeye Tüm duraklar sevinc.

Ama biz hüznün durağına bilet kesmişiz.

Şimdi gelde in o durağa gelmeden.

Olacak şey değil.

Ki zaten inemiyoruz.

Ve yolculuk devam ediyor.

Derken gözlerimizi kapatıp dalarız hayallere

Belki varırız diye hüznün durağına

Gözler dalar karanlığa bedenler dalar balıklama hüzünlere

Sen ki bir denizsen hüzün beni de eyledin bir balık.

Yer yön bilmiyorum kaybolyorum serin ve gittikçe soğuyan suyunda.