TEK KELİME, ÜÇ HARF

Az önce sordum kendime "Aşkın dağında bir tünel kazıp, ışığı ucunda bile olsa görebilir misin? " diye. Ben daha aşkın dağını göremedim ki nasıl tünel kazayım, nasıl ışık göreyim. Ben sadece yolu izlemişim o yolda yürümemişim, oysaki yoldan geçenleri seyre dalmak, benim de aynı yolculuğu yaptığım anlamına gelmez biliyorum.
Malumdur ki; kitaplar kalbe inmedikçe kumdaki yazılardır, aşk kitap okumakla öğrenilmez, aşkı kâğıtlar da bildirmez. Kalbe inecek okuduğum kitaplar, nüfuz edecek bedene, gözlerden beyine, beyinden kalbe. Ancak o zaman dolar kalemim, gönlüm, yüreğim. Ancak o zaman derim "AŞKI yazmazsam ölürüm" diye.

Muhabbetsiz bir aşk var mı dünyada?
Yok oluş demektir tanımını bulduğun anda,
Aşk sabırdır, kavuşursan biter mana ,
Allah sensiz bir an vermesin bana.

diyebileceğim kağıda.

Yüreğimi yazacağım kâğıda, beynimdekini değil, yürek kokacak kâğıt, aşk kokacak. Yüreğimden kopacak her ayın her şın ve her kaf. Bir hu dediğimde karşıki dağlar yol olacak, eriyecek karşımda tar-u mar olacak. Yazamasam da düşüncelerim dile gelecek ellerim yazmasa da gözlerim dilim hu diyecek. lav olacak defter kalem, utanacak daha önce yazdıklarım, lav olacak lav olacak…
Düşünceler dolacak, kalpten gelen düşünceler, yakamoz olan düşünceler bir araya gelecek cem olacak, Bir ağacın dallarından gövdesine iner gibi toplanacak ve o ağacın her bir meyvesi tek bir sayfada olacak. Yok olacak kalem, masam kağıt, nesnem. Düşlerimden gerçeğe dönecek her bir kelime, öyle rast gele olmayacak kelimeler, sıradan olmayacak, yaşanmamış olacak, “hamuş” der gibi. Saklandığım sayfaların ardından ben çıkacağım ben, adı aşk olan ben. Yıkanmamış olacak sözler, el değmemiş. Göz görmemiş, ayak basılmamış zirvedeki bir çiğdem olacak yaban ve bakir. Güneşi görecek, güneşe görünecek sadece o çiğdem, güneş ile hasbi hal etmiş ama sadece güneş ile.

Cemal Safi nin dediği gibi;

Var mi beni içinizde tanıyan
Yaşanmadan çözülmeyen sır benim
Kalmasa da şöhretimi duymayan
Kimliğimi tarif etmek zor benim

Yaklaştığında kaçan, yaklaşmanı isteyen ama bir türlü vuslata eremeyen sözler lazım bana.Yakın olacağım aynı zamanda uzak, içimde olana nasıl olurum ırak?Beni bırakıp “o” olacak sözlerim. Yaklaşmak için sevmek lazım,ancak nefis,severken de kaçabiliyor.Aşkın en acımasız yönü bu olsa gerek.