Gözleri kömür kirpikleri kalem gibiydi… ufak bir gamze yanaklarında paratoner gibi
duygu şimşeklerimi çekerdi de söyleyemezdim

Ah dilim ah... Susardı nedense yutkunurdum öylesine
itiraf ederim ki yıllar sonra da olsa bende izi de kalmış sözü de…
gecelere yıldız ol gündüzlere sevgi bulutları gibiydi...yağmur olur yağar…Rüzgar olur eserdi...sevda olur; gönül yaylalarıma o haliyle konuk olurdu...zaman, sözü edilmeyecek şeydi...kilit vur o zamana geçmesin,diye yakarışlarımız az değildi…

İş böyle olunca hatıralar faslından deli yürek dem vursun... sevdanın perdelerinden fısıldayabildiğince bişeyler söylesin...


Bi tanem yüreğini seveyim
Yüreğinde bir yerlere koy beni
Bi tanemsin ne istersen söyleyim
Al içine baştan başa yay beni

İki kelime anahtar olur gönül kapıma…”Seni Dinliyorum” derdi... Sussa bile anlardım; konuşsa zaten bahtiyardım..Bilirdim ki gecenin bu yarısında gönül diyarlarında dolaşmak pek tekin de değildir.Öyle olunca içimden kopmaz mı bir iki mısra eklemek ...

Bilirsin ki buralarda yaylalar,
Kış mevsimi boran, tipi her şey var
Ama içerimde senli her diyar
Böyle seven işitirsen duy beni…

Ey sevgili: mutlu ol yeter derdim... Gerisi ne ola ki... Mutluluğun mutluluğuma vesile olur elbette. Yalnızlıktan gelip yalnızlığa giderken yol arkadaşlarım seni düşünen hayallerim olur. Kalp kanatlarım açılır ta buradan oraya kadar. Bakarsan, yazılmış iri harflerle okuyacağın şu mısralardır

İlhamımsın, sevdiceğim, sevgilim
Bak seni görünce durmuyor dilim
Sana gönül vermiş deli biriyim
Sen ise gönlünde kalan say beni.