‘’Zaman önde mi, Arkada mı, Yoksa yanda mı gider ? ’’ Diye sordu adam.

Bekiro güldü: ‘’Bu soruyu ancak deliler sorar !’’ dedi.

Ben zaten deliyim !’’ Dedi adam.

Bir gülme de adam patlattı.

Bekiro: ‘’Zaman diye bir şey yoktur aslında.‘’ Deyince; adam da:

‘’Ya dün, bugün, yarın ne demeli ‘’ dedi.’’

Bu arada bir kenarda olanları izleyen kitapçı:

‘’Sana bir saat alalım, Bekiro.’’ dedi.

Ve adama dönerek ‘’Bekiro kitap yazıyor.‘’ deyince, adam daha ne tür diye sormaya cesaret edemeden, Bekiro ilk soruyu kesin bir cevapla savuşturdu:

‘’Saatle işim olmaz.’’

Belli ki, Bekiro zaman kavramına inanmayanlardı. Zihin zamanını sıfırlamış her şey ona zamandan münezzeh geliyordu. Bu arada gümüş tabakasını çıkarıp kırma tütünü sarmaya uğraşıyordu ki kitapçı:

‘’Getir ben sarayım.’’ Deyip iki tane sigara sardı Birini Bekiro’ya uzatıp, diğerini kendisi yaktı.

Bekiro, zamanın içine dumanı keyifle üfürdü.



yahya incik/şubat hikâyeleri