Edebiyat Defterine Merhaba,

Çocukluğumdan beri kitap okumayı severim, her ne kadar son yıllarda oldukça az okuyor olsam da!
Geçen gün 39. yaş günümü kutladım. 40 ima dayandım sizin anlayacağınız. Hayatım sürekli bir koşturma içinde geçiyor. Hayatımda işten başka bir şey kalmadı. Geçen gece yine strese bağlı mide krampları yüzünden acilde yatıyordum.
Değiyor mu tüm bu koşturmalara? Hiç bilmiyorum. Hem çok çalışıp hem de hiç kimseyi memnun edememek ve tabi kendin de mutlu olamamak.
Bir çıkmazdayım sanki!
Yıllar önce depresyon tedavisi gördüğümde doktorum bana sürekli şunu söylüyordu: Sevdiğin bir şey bul ve ona vakit ayır. Hayatını renklendir.
Şu günlerde sevdiğim tek şey kaldı. Okumak ve yazmak. Yıllardır okuyorum biraz da yazmak ve paylaşmak istiyorum.
Son okuduğum kitapta bir betimleme vardı. <Sadece faturaları ödemek için yaşamayın>
Ben de artık faturaları ödemekten başka bir şey yapmak yazmak, paylaşmak istiyorum. Bunları kaç kişi okur, kaçı beğenir bilemem ama ben yazınca mutlu oluyorum. Bunu biliyorum 
Küçük kızımın sürekli hasta bir anne görmekten üzülüp, ben büyüyünce anne baba doktoru olacağım demesini değil; karşısında mutlu, umutlu bir anne görmesini istiyorum artık.
Ne mi yazacağım? O gün yaşadığım her şeyi. Ya da yaşayamadığım.
Bugün Pazar eşim kızımla beraber şehir dışında, Küçük Elif çok sevdiği halasının bahçeli evinde. En büyük hayali bahçeli bir ev almamız. Kumbarasında bahçeli ev almak için para biriktiriyor.
Ben evde yalnızım.
Bu çok nadir olan bir şey. Yalnız olunca ne yapılır bilmediğimden şu anda bilgisayarın başında size yazıyorum 
Bazen yalnız olmak kendini dinlemek güzel. Radyoda eski Türk filmlerinin müzikleri çalıyor.
Emel Sayın söylüyor. Feride…
Ne garip vakit olmadığı için yapamadığımdan yakındığım bir yığın iş var. Şimdi vaktim var ben burada yazıyorum.
Kafamda bir yığın düşünce dans ediyor. Hangisini yakalayıp neyi paylaşacağımı bilmiyorum. Galiba gitmek en iyisi.
Bu yazıyı okuma sabrı gösteren herkese sevgiler.