Dünya bir sahnedir. Belli başlı kahramanları belli başlı rollerini dağıtıp oyunlarını oynuyorlar. Bizden çaldıklarıyla kostümleri dikmişler. Memleketlerimiz ise onların dekorları.
Kimileri bu oyuna gülüyor. Nedense biz ise bu oyunu seyrederken payımıza hep ağlamak düşüyor.
Biz ağlıyoruz; çünkü gasp ettikleri mallarımızla neler yaptıklarını yüzümüze vuruyorlar.
Biz ağlıyoruz; çünkü oyuna hep acıyan yanımızla bakıyoruz; çünkü oyunda hep bir yerimizi acıtıyorlar.
Biz ağlıyoruz; çünkü oyuna tozpembe değil, biz hep acımsı bakıyoruz.
Biz ağlıyoruz; çünkü oyunda seyrettiğimiz acımızdır.
Biz ağlıyoruz; çünkü acıyan acılarımızı bu oyunlarda görüyoruz.
Biz ağlıyoruz; çünkü oyunun kısasındaki batık hisse bize bakıyor, ihale üstümüze kalıyor.
Biz ağlıyoruz; çünkü acımızla kirlettikleri sahneyi kanımızla yine bize süpürtüyorlar.
Biz ağlıyoruz; çünkü şerefimize, toprağımıza, boynumuza basa basa oynuyorlar.
Biz ağlıyoruz; çünkü biz doğuluyuz…