küçük harflerle yazıyorum; korkutmamak için seni. üstelik suya... belki okumasın başkaları diye. ama bilirim sen okursun. kelimeler kalbimden koptuğu an hem de. anlayacağın yazıya dökülmeleri bahane. bazen olur ki kelimeler kalbimden düşmeden nasıl olduğuna anlam veremeden kalbinde beliriverir. hep şaşırmışızdır. ama sevdik biz bu durumu. bizim en güzel yönümüz buydu. belki de bizi biz yapan şeylerden biri.



aslında güzel bir şey daha var. hiç yenilmedik biz. düştüğümüz zaman kalkmasını bildik. pes edecek gibi olduk bazen. ama asla vaz geçmedik. sihir miydi bu? yoksa aşk mı? adı her neyse işte. ne olduğunu geçtik çoktan. ama biliyoruz artık aşktan öte. onu geçeli çok oldu.



yine düştük. üstelik dizlerin kanadı. hem de çelme taktım bize. bu sefer ben yaptım. biliyorum aptalca bir şey. ama böyle olsun istmedim ki. hiç bir zaman kıyamadım ki sana. bize. ama yeniden kalkarız ki biz. hiç vaz geçmedik. yine geçmeyiz. açılan yaraları göz yaşlarımla kapatırım ki ben. ve göreceksin sevgilim yine sarılacağız birbirmize. ve göreceksin kaldığımız yerden hiç bıkmadan devam edeceğiz yürümeye. şimdi yaslan bana ben taşırım omuzlarımda seni. hiç ama hiç yorulmadan.