İnsan bazen uykuda bile düşündüğü oluyor. Okuduğu bir kitabı, o kitabın temasını oluşturan kişileri… Kimi kez de kitabın finalini düşünür; keşke şöyle veya böyle sonlansaydı, diye…
Düşüncelerin arasına 24 saatlik zaman dilimi de sıkışır. Kim-kimle-ne zaman-neden-nasıldı soruları ile sorgular uykuda akıl bizi. Akıl ile yürek arasındaki o ince ve kıvrımlı, patika yolda gider geliriz çoğu kez. Bir adı vardır bu gidiş-gelişlerin tabi, vicdan deriz, pişmanlık deriz, keşkeler ve belkilerle oyalar akıl bizi, sonrası da ya sevgi ya da hüzün toplarız uykuda bile…
Bazen bir şairin sesi gelir kulağınıza, uyku ile uyanıklık arasında…Fısıldar adeta geçmiş baharlardan bir kaç dize:
…
“seversin dünyayı doludizgin,
ama o bunun farkında değildir.
ayrılmak istemezsin dünyadan
ama o senden ayrılacak.
yani sen elmayı seviyorsun diye
elmanın da seni sevmesi şart mı?
yani tahiri zühre sevmeseydi artık,
yahut hiç sevmeseydi,
tahir ne kaybederdi tahirliğinden? “
…
Sonrası düşünürsün şairin adını. Belki de anımsayamazsın o tanıdık dizelerin kahramanını. Biraz mahcup, biraz da usulca ve çekimser edanla: “Pardon adınızı anımsayamadım?” diye de söyleşirsin üstatla.
“Nazım” der.
Utanırsınız uykuyla uyanıklık arasında…
Uzaklaşır ses ve iç sesiniz hakim olur sonrasında. Dizeler beyninizde bir aksi sedadır, o an. Beden yatağa mıhlıdır, prangalıdır el ve ayak…O anda kalkamazsınız ki yataktan; esinleri toparlasın, kalem ucundan aktarsın kağıda.
Sabah uyandığınızda, mahmur mahmur sorarsınız aklınıza:
“Dün ben bir şiir yazmıştım uykumda, ama ne yazmıştım, neydi, unuttum” diye…
Ve bir söz gelir, eşlik eder aklınıza “sevgi her zaman karşılık görür kin de”
Adı sevgi /sevgili oldu mu, duygu potanızdan bardaktan boşanırcasına akar dizeler o anda…
“Geldi, geldi dizeler şimdi aklıma” diye…
Sonrası malum işte, paralelinde “yoğun duygularınız” körükler sizi akıldan yüreğe…Dökülür sözcükler kaleminizden gönül sayfalarınıza…
…
Ah sevgili ah!
Gönlüm sana öyle hasret ki
Sözlerim sitemlidir, bendeki yokluğuna
Gözlerim dalgındır, sensiz zamana
Rüyalarımdasın, hayallerimdesin
Mısra mısra şiirlerimdesin
Tüm hücrelerimi kuşatmışsın

Bir de diyorsun ki sen bana
“Benim gözlerimden bir baksan, bendeki sana”

Ah sevgili ah!
Bendeki seni, nasıl anlatsam sana
Gözümü her yumduğumda
Uykularımdasın
Hergüne senle uyanıyor tenim
Doluyum işte sana
Anlasana…

Rüya bu ya…

Emine PİŞİREN/2011

Sevgiyle kalın.