Ne kadar güzel dile getirmiş Mevlana Celaleddin Rumi cömertliğin ve yardımseverliğin önemini bir cümleyle.Kaç kişi bu sözü yerine getirebiliyor acaba.Sadece Ramazan ayında mı hatırlıyoruz fakirlerin halini.Evet anlıyoruz fakat el uzatabiliyor muyuz onlara.Yardımsever insanların sayısı zaman geçtikçe daha da azalıyor.Hızla bencilleşiyor insanlar.Zenginle fakir arasındaki uçurum günden güne artıyor.Herkes kendi yaşadığı dört duvardan ibaret sayarken dünyayı birileri bir lokma ekmek için elinden geleni yapmaya çalışıyor.
Peki sadece Ramazan ayında aç insanların halini düşünüyoruz da başka aylarda düşünmüyor muyuz?İnsan bazı şeyleri yaşamadan anlamıyor veya anlamak istemiyor.Açlığı yaşadıktan sonra kaç kişi çevresindeki açları doyuruyor?Meselenin sırrı işte burada saklı.Hz Muhammed in ‘Komşusu aç iken kendisi tok yatan bizden değildir’ sözünü düşünmeyen en yakınındaki yoksul komşusundan haberdar olmayan o kadar çok kişi var ki yeryüzünde.
İnsan önce en yakınından başlamalı bir şeyleri değiştirmeye.Aşırı mal hırsı bürümemeli insanların gözlerini.Çünkü insanoğlu bu dünyadan göçerken beyaz bir kefen dışında bir şey götürmüyor diğer dünyaya.Ne demiş Mevlana ‘Mal da yalan mülk de yalan var biraz sen de oyalan.Bu sözler ne de güzel açıklıyor bu dünyanın, malın mülkün faniliğini değil mi?Siz ölüyorsunuz fakat içinde yaşadığınız evler ,villalar yaşamaya devam ediyor.
Veren elin alan elden üstün olduğuna ,sağ elin verdiğini sol elin bilmemesi gerektiğine
inananlardanım ben de.Verdikçe hafiflediğinizi, yüreğinizin inanılmaz bir huzura kavuştuğunu ,bir akarsu gibi içinizden güzel şeylerin aktığını, bir işe yaradığınızı hissedeceksiniz.Ve anlatılması kolay olmayan bir mutluluk kaplayacak bütün bedeninizi.Yeter ki karşılık beklemeden verin ve yaptığınız şeyleri anlatıp sürekli başa kakmayın .Hani bir söz var ‘İyilik yap denize at balık bilmezse Halık bilir.’En önemlisi de O’nun bilmesi değimlidir şu dünyada yaptıklarımızı.Bütün evreni ve içindeki canlı cansız varlıkları çok fazla karşılık beklemeden hizmetimize sunan yaratıcımız.İnsanlar yaptığımız iyilikleri anlamış ya da anlamamış çok da önemli değil bence.Yaptığınız iyilikler ,karşılık beklemeden verdikleriniz ruhunuzu güzelleştiriyor inanın ki.Dünyanın en mutlu insanı olmak istiyorsanız cömertlik ve yardım etmede akarsu gibi olun.Çevresindeki yeşilliklere can veren akarsu gibi siz de verdikçe çevrenizin güzelleştiğini göreceksiniz.
Siz siz olun doyumsuz insanoğlunun kervanına kapılıp çevrenizdeki doymayan insanları unutmayın.Emin olun ki verdikleriniz yarın veya yarından daha yakın fazlasıyla size geri dönecektir siz istemeseniz bile...