Bir zamanlar bir kahvehane işletiyordum.
Bir gün kahveye erken gittim.
Bir müşteri benden önce gelmiş
masaya oturmuş.
Bir duble çay istedi çayını verdim.

Bir gün öncesinden tanışmıştık.
Neyse bu konuşmaya bir başladı susacak gibi değil hayat onu öyle bir hale getirmişki hayatla bağlantısı yok.
İllede gel konuşalım diyor cevap verecem diye işe bakamıyom.

Biliyorum oda güzel bir insan ama her defasında ona cevap veremediğim için bana ters bakıyordu.
Biraz baktı sonra geldi dediki seni dövesim geliyor.
Bende dövebilirsin dedim.
Arkadaşın pisikolojisi bozuk.
Bana bir silah lazım dedi
Ne yapacaksın dedim
Bir kaç kişi öldüreceğim dedi
benim sevdiğimi bana göstermiyorlar falan diye bir çok şeyler anlatıyor.
Birde orduyla bir sorunu vardı çözmek için dinlemek lazım

Hayat şartları ve bazı insanlar sahte dostlar
sayesinde

işte buna benzer insanların pisikolojisi hayatı alt üst oluyor.
Gazetelerde okuduğumuzda delinin zoruna bak diyoruz.
O insanı o hale bizler getiriyoruz.